Það er ekki hægt að segja annað en að menningin dafni ágætlega í kreppunni.

Í leikhúsunum eru sýningar sem vekja umtal og jafnvel deilur: Gerpla, Fást, Góðir Íslendingar.

Með Sinfóníuhljómsveitinni sem hefur aldrei verið betri spila framúrskarandi ungir einleikarar: Víkingur Ólafsson og Sæunn Þorsteinsdóttir.

Í kvikmyndahúsunum er verið að sýna fínar íslenskar myndir við góða aðsókn: Bjarnfreðarson og Mömmu Gógó.

Veglegt yfirlitsrit um nútíma myndlist á Íslandi gefur til kynna ágæta grósku á því sviði. Kristján Guðmundsson fær Carnegie listaverðaunin, en Erró sýnir í Pompidou safninu í miðri París.

Það eru fjórar nokkuð veglegar bókabúðir í miðborg Reykjavíkur.

Það er metaðsókn á bókamarkað í Perlunni. Bókaútgáfan á þessum síðustu tveimur kreppuárum hefur verið mjög blómleg.

Guðbergur þýðir portúgölsk ljóð og Kristján Árnason þýðir Óvíd, en Helgi Björnsson fær verðlaun fyrir stórvirki um jökla á Íslandi.

Og svo má lengi telja.