Nú hefur verið gert samkomulag milli Rithöfundasambands Íslands og bókaútgefenda um útgáfu bóka á rafrænu formi.

Íslenskar rafbækur (er þetta gott orð?) ættu semsagt að fara að líta dagsins ljós.

Um daginn keypti ég mér Kindle lestölvu frá Amazon.

Ég hef aðallega notað hana til að lesa óútgefnar bækur sem mér eru sendar – það er hægt að færa skjöl á pdf. formi yfir á lestölvuna. Þetta er mun þægilegra en að lesa í venjulegri tölvu eða að hafa flóandi allt í kringum sig bókarhandrit á lausum blöðum.

En þarna finnst mér notagildi lestölvunnar enda.

Mér finnst í raun hundleiðinlegt að lesa bækur á þessu formi. Ég líki því ekki saman við að hafa í höndunum bók sem er fallega prentuð á pappír. Lestrarupplifunin er ekki sú sama – en hins vegar gæti lestölvan haldið áfram að nýtast mér til að lesa handrit og skjöl sem tengjast vinnu minni. Jú, og kannski sparar hún mér mikinn bókaburð milli landa.

Í gær stóð ég frammi fyrir vali:

Ég gat pantað nýja bók eftir höfund sem ég hef mætur á frá Amazon annað hvort á rafrænu formi eða í formi bókar.

Ég hugsaði mig um smástund og pantaði bókina – hún kemur eftir nokkra daga og ég hugsa mér gott til glóðarinnar.