Ég hef komið tvisvar til Bandaríkjanna síðasta hálfa árið og í bæði skiptin sá ég fólk sem gekk um með spjöld þar sem varað var við yfirvofandi heimsendi – 21. maí.

Maður veltir fyrir sér hvað þetta fólk, sem sjálfsagt er búið að undirbúa sig vel, gerir þegar heimsendirinn kemur ekki.

Flestir gera grín að þessu. En staðreyndin er samt sú að kristin trú boðar heimsendi. Það rennur upp tími dómsins – þegar Kristur kemur af himnum og dæmir lifendur og dauða.

Á fyrstu öldum kristindómsins biðu menn eftir heimsendi. Þeir töldu að hann gæti ekki verið langt undan. Svo lét hann bíða eftir sér – og trúin þurfti að fara að taka tillit til þess. Margir voru svekktir yfir þessu, hugmyndin var sú að þessi heimur væri lítils virði miðað við það sem beið fyrir handan.

Nú eru prestar yfirleitt hættir að boða heimsendi enda eru þeir upp til hópa jafn mengaðir af vísindahyggju og við flest – þeir eru reyndar líka hættir að tala um helvíti og fleira sem þótti sjálfsagður partur af kristindóminum í eina tíð.

Dómsdagur hefur verið vinsælt myndefni í kristinni trú. Þessi mynd er eftir Hans Memling, flæmskan málara sem var uppi 1430 til 1494.