Ólafur Ragnar Grímsson mun aldrei neita að staðfesta nýju fjölmiðlalögin. Hann gæti þess vegna þegar verið búinn að skrifa undir.
Jafnvel þótt hægt væri að beita sömu röksemdafærslum sem hann hefur áður notað, til dæmis að fyrri fjölmiðlalögum hafi verið skotið til þjóðarinnar – og þá líklega þeim seinni líka.
En það er of stutt síðan síðasta þjóðaratkvæðagreiðsla var haldin með miklum hamagangi. Og kannski hefur hreyfingin sem vill að lögin fái ekki gildi ekki mikinn styrk.
En þetta er ekki mál sem forsetinn mun telja ástæðu til að grípa inn í, það hentar einfaldlega ekki – þótt reyndar ætti vera tilefni til miðað við fyrri málflutning hans.
Þetta er helsti gallinn við það stjórnkerfi sem nú er að festast í sessi – það byggir á pólitískum hentugleika forsetans og jafnvel duttlungum hans.
