Icesavekosningin í mars á síðasta ári snerist um hvort samningur sem þá hafði verið gerður og samþykktur á Alþingi ætti að halda gildi sínu. Hún snerist ekki um að borga ekki – það var margítrekað, líka af forseta Íslands.

Nú skilst manni að næsta Icesavekosning snúist um síðustu útgáfuna af Icesave annars vegar og dómstóla hins vegar. Áframhaldandi samningaviðræður virðast ekki vera í boði.

Því er hægt að segja að valið standi milli þess að segjast ætla borga eða segjast ekki ætla að borga.

Margir sérfræðingar eiga eftir að koma fram og skýra út samninginn, mæla með því að hann verði samþykktur, en það mun engu breyta – svarið verður alltaf það sama: „Við eigum ekki að greiða skuldir óreiðumanna!“

Og það mun ráða úrslitum.

En er hugsanlegt að Icesave kosning sem fer fram í apríl muni ekki bara snúast um Icesave?

Heldur líka um líf ríkisstjórnarinnar?

Og um ESB?

Það sýnist manni allavega á bogginu. Og þá eru málin farin að flækjast aðeins – og spurning hvort við stöndum ekki frammi fyrir ógurlegum deilum næstu tvo mánuðina.