Miðað við neysluna um jólin og flugeldana um áramót mætti ætla að kreppan sé farin að lina tökin á Íslandi.

Á einhverjum tímapunkti kemur að því að við hugsum um hana sem liðinn atburð.

Það gæti þess vegna orðið seinna á þessu ári.

En það er ekki þar með sagt að menn verði sáttir.

Það mun sem fyrr verða hér yfirstétt sem hefur pálmann í höndunum, nú sópar skilanefndafólk til sín auði og innheimtulögfræðingar blómstra og líklega fá sægreifar afskrifað þegar fram líða stundir.

Réttlætið sigrar ekkert endilega að lokum.

Einhverjir bankastjórnendur og útrásarvíkingar verða dregnir fyrir dóm – þeir munu þybbast við og heimta frávísanir og áfrýja öllu, en það bendir samt ýmislegt til þess að nokkur stór hópur verði dæmdur. Kæmi ekki á óvart ef það yrðu nokkrir tugir manna.

En það mun taka langan tíma – einn prófsteinninn verður hvernig fer með mál Baldurs Guðlaugssonar. Hann er einn af laukum forréttindastéttarinnar, á réttu vinina og hefur gengið í réttu skólana – það er spurning hvernig kerfinu gengur að leiða mál hans til lykta.

Stjórnlagaþingið er reyndar óvissuþáttur í þessu. Það er reynt að tala það niður, en staðreyndin er samt sú að stjórnlagaþingið kemur saman og hefur samkvæmt lögum vald til að gera tillögur um breytingar á stjórnarskrá, getur meira að segja lagt þær fyrir þjóðina.

Það gæti komið upp togstreita milli stjórnlagaþingsins og stjórnmálaflokkanna, en í gegnum það gætu orðið breytingar á íslensku þjóðfélagi sem menn sjá ekki endilega fyrir.