Fastanefndir Alþingis eru átta talsins alls og eru að jafnaði skipaðar níu þingmönnum hver. Starfið innan nefndanna er gríðarlega mikilvægur hlekkur í starfi Alþingis. Hins vegar er álagið æði misjafnt í nefndunum en til að mynda fundaði fjárlaganefnd 51 sinni á síðasta þingi en utanríkismálanefnd aðeins 24 sinnum. Meirihluti nefndarmanna þarf að sækja fundina svo að þeir teljist ályktunarbærir.

Yfirleitt er það ekki vandamál en þó lagði minnihlutinn í utanríkismálanefnd fram eftirfarandi bókun á 17. fundi nefndarinnar: „Fulltrúar Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs og Pírata bóka athugasemdir við að meirihlutinn hafi margsinnis ekki virt þingsköp sem kveða á um mætingarskyldur þingmanna á nefndarfundi og að fulltrúar meirihlutans kalli ekki inn varamenn ef forföll verða í þeirra hópi. Fulltrúar minnihlutann bera þar með ábyrgð á því að fundir séu mannaðir og fundir séu þar með lögmætir. Það gangi ekki upp til lengdar.“

Þetta er athyglisvert í ljósi þess að mætingarskylda er á nefndarfundi nema að „nauðsyn banni“ eins og segir orðrétt í lögum. Þrátt fyrir það eru óútskýrð forföll nokkuð algeng en munurinn á nefndarfundum og almennum þingfundum er sá að mæting þingmanna er kirfilega færð til bókar í fundargerðum nefnda. Blaðamaður kafaði því ofan í rúmar fjögur hundruð fundargerðir og tók mætinguna saman.

Vilhjálmur Árnason, þingmaður Sjálfstæðisflokksins var tvöfaldur mætingarskussi í allsherjar- og menntamálanefnd sem og velferðarnefnd. Í báðum tilvikum var hann annar af varaformönnum nefndanna.

Nánar er fjallað um mætingu á nefndarfundi í helgarblaði DV.