„Ný­lega las ég frá­sögn manns sem lýsti því þegar all­ir fing­ur hans voru brotn­ir; einn af öðrum. Þetta stóð í kveðju­bréf­inu, en sá sem það skrifaði var maður í vímu­efna­notk­un og með hugs­un­inni rök­studdi hann sig út úr líf­inu. Sú niðurstaða er auðvitað röng, en við verðum samt að hafa í huga að sá sem lést var veik­ur og þegar and­lát ber að hönd­um meg­um við aldrei gera grein­ar­mun á lík­am­leg­um og and­leg­um veik­ind­um.“

Þetta er haft eftir séra Vigfúsi Bjarna Albertssyni í Morgunblaðinu í dag í umfjöllun um fíkniefnavandann sem herjar á samfélagið.  Vigfús hefur jarðsungið fólk, sem hefur látist af völdum vímuefnanotkunar og veitt ættingjum þess stuðning og sáluhjálp.

Vigfús segir að segja megi að allt yfirstandandi ár hafi fíknisjúkdómar verið faraldur hér á landi. Tugir hafa látist og margir hafa fallið fyrir eigin hendi. Hann segir að aðstandendur hinna látnu þurfi mikinn stuðning og hjálp því oft þjaki sektarkennd fólk þótt hún sé ekki rökrétt.

Vigfús segist að undanförnu hafa kynnst ótrúlegum frásögnum fólks af þeirri miklu hörku sem handrukkarar beita. Í höndum slíks ofbeldisfólks megi fólk, sem er veikt af fíkn, sín ekki mikils.

„Í sam­töl­um mín­um við ungt fólk kem­ur oft fram leit eft­ir til­gangi og viður­kenn­ingu. Raun­ar á þetta við um fólk á öll­um aldri, hvarvetna á Vest­ur­lönd­um. Rót þessa vanda hlýt­ur að liggja í sam­fé­lags­gerðinni.“

Ef haft eftir séra Vigfúsi í umfjöllun Morgunblaðsins.