„Meðalgrunnskólabarn er um 179 daga í skólanum á ári. Hægt væri að stytta námstímann um eitt ár með því að lengja skólaárið um 17 kennsludaga, eða þrjár og hálfa viku. Skóladagarnir væru þá orðnir 196,“ segir Davíð Þorláksson, lögfræðingur og forstöðumaður hjá Samtökum atvinnulífsins, í bakþönkum Fréttablaðsins í dag.

Þar viðrar Davíð hugmyndir um að stytta grunnskólagönguna úr tíu árum í níu með því að lengja skólaárið. Í pistlinum, sem ber yfirskriftina Sumargleymska, segir Davíð:

„Tillögur um að lengja skólaárin í grunnskólum og fækka þeim í níu hafa ekki fallið í kramið hjá öllum. Einhver spurði hvort það ætti nú að fara að hafa jóla- og sumarfríin af börnunum. Fríin eru þó lengri hér en í mörgum öðrum þróuðum ríkjum,“ segir Davíð og vitnar í rannsóknir sem Economist fjallaði um á dögunum. Þær sýndu að löng frí hefðu áhrif á námsárangur barna. Staðreyndin væru sú að börnin gleymdu því sem þau lærðu.

„Þetta á sérstaklega við um börn fátækra og innflytjenda sem hafa ekki sömu tækifæri til námslegrar örvunar utan skólans. Sumargleymskan skýrir allt að tvo þriðju af muninum á námsárangri barna af fátækum og efnameiri heimilum.“

Einhver gæti bent á að 196 dagar, í samanburði við 179 daga, væri töluverð lenging. Davíð bendir á móti á að venjulegur launamaður í fullu starfi sé 226 daga á ári í vinnu, eða sex vikum lengur.

„Lengra skólaár myndi ekki aðeins skila sér í betri námsárangri heldur myndi talsverð hagræðing verða af styttingunni sem mætti endurfjárfesta inni í kerfinu og jafnvel skila þannig enn betri árangri. Þetta myndi einnig draga úr skorti á kennurum. Þörf fyrir kennara myndi minnka um 500. Í dag eru um 700 kennarar 60 ára og eldri. Stytting grunnskólans væri augljóst framfaraskref fyrir bæði skólabörnin og þjóðarbúið og myndi stuðla að auknum jöfnuði,“ segir Davíð að lokum í grein sinni.