Þann 9. apríl verður leikritið Innfædd frumsýnt í Iðnó og verður sýnt í apríl og maí. Verkið, sem heitir Natives á frummálinu, er eftir Bretann Glenn Waldron og hefur fengið góða dóma í heimalandinu, fékk meðal annars fjórar stjörnur í gagnrýni hjá The Guardian.
Hrafnhildur Hafberg, framhaldsskólakennari, þýddi verkið en leikstjóri er Brynhildur Karlsdóttir. DV ræddi við Hrafnhildi.
Af hverju er verið að setja þetta verk upp á Íslandi?
„Af því að það talar inn í okkar samtíma. Veruleika ungs fólks sem er að alast upp á Internetinu og í snjallsímum.“
Leikritið gerist á einum degi og fjallar um þrjá fjórtán ára unglinga sem eiga afmæli. Þeir eru ekki nafngreindir, búa í mismunandi heimshlutum og hittast aldrei en sögur þeirra tvinnast saman. Leikararnir eru þrír upprennandi og efnilegir leikarar. Urður Bergsdóttir, Ísak Emanúel Róbertsson og Davíð Þór Katrínarson.
Stúlkan í leikritinu býr á eyju í Indlandshafi og er komin af ríku og menntuðu fólki. Hún hugsar mest um tísku, merkjavörur og hversu mörg „like“ hún fær á samfélagsmiðlum. Annar drengjanna býr á stríðshrjáðu svæði í Mið-Austurlöndum og hans flóttaleið er inn í tölvuleikjaheiminn. Hinn drengurinn er úr verkamannafjölskyldu í ónefndri borg í Bretlandi og sér ekki fram á mikil tækifæri í framtíðinni. Hann eyðir afmælisdeginum í jarðarför bróður síns sem var í hernum.
„Þau eiga það öll sameiginlegt að vera vanrækt af foreldrum sínum. Þarna kemur fram afskiptaleysi, sambandsleysi, einmanaleiki, höfnun, kvíði, vanræksla og fleiri skyldir hlutir. Í störfum mínum sem framhaldsskólakennari hef ég séð miklar breytingar hjá unglingum og líðan þeirra síðan árið 2000. Kvíði hefur aukist hjá ungum stúlkum á meðan strákarnir einangrast meira og falla jafnvel í þunglyndi.“
Er þetta leikrit gagnrýni á aukna net-og samfélagsmiðlavæðingu?
„Þetta er kannski frekar gagnrýni á fullorðið fólk. En það er samt engin bein gagnrýni í þessu leikriti. Unglingarnir tala sjálfir um það sem er að gerast og við heyrum engar aðrar raddir. Þetta er þeirra upplifun á heiminn, sem er skapaður af fullorðnu fólki, og á það sem þau eru að kljást við. Þau lokast af þarna inni og hverfa inn í Netið.“
Er þetta hreinn harmleikur eða er kómedía í þessu?
„Hvort tveggja. Þetta er bæði sorglegt og fyndið, rétt eins og lífið.“
Hrafnhildur vonast til þess að unglingar geti speglað sig í leikritinu. Þó að þetta sé ekki íslenskur veruleiki þá er þetta veruleiki Netsins og þar með alþjóðlegur. Hún hvetur foreldra og þá sem starfa með ungu fólki sérstaklega að koma á sýninguna.
