Því meira sem kennari hrósar barni, því auðveldara á barnið með að einbeita sér í skólastofunni og við lærdóm. Þetta eru niðurstöður nýrrar rannsóknar sem var birt á dögunum í tímaritinu Educational Psychology.

„Því meira sem grunnskólakennarar nota hrós fram yfir refsingu, verður hegðun nemenda betri,“ segir höfundurinn Paul Caldarella, prófessor við Brigham Young University.

Samkvæmt rannsókninni leiðir aukið hrós ekki einungis til betri hegðunar heldur betri námsárangurs og félagslegrar hæfni.

Það hefur neikvæð áhrif þegar kennarar ávíta eða áminna nemendur og getur það aukið slæma hegðun og óhlýðni.

Þrátt fyrir þessa sterku tengingu virðist hrós ekki vera notað í þeim mæli sem æskilegt væri, að sögn Paul. Því eldri sem nemendur verða, því minna hrósa kennarar þeim og því meira eykst notkun áminninga.

Að sjálfsögðu kemur það fyrir að kennarar þurfa að ávíta nemendur en samkvæmt rannsóknum er best að gera það í eins litlum mæli og mögulegt er.

Venjulega er mælt með að kennarar noti 3:1 eða 4:1 hlutföllin fyrir hrós og ávítun. Þannig fyrir hverja áminningu eiga kennarar að hrósa þrisvar eða fjórum sinnum. Hins vegar hafa ekki margar rannsóknir vera gerðar varðandi hvort þessi hlutföll virki.

Rannsóknin

Paul Caldarella og rannsakendur hans eyddu þremur árum að telja hrós og áminningar kennara í 151 skólastofum í 19 grunnskólum í ríkjunum Missouri, Tennessee og Utah í Bandaríkjunum.

Hópurinn skoðaði samskipti kennara við samtals 2.536 nemendur á aldrinum 5 til 12 ára.

Rannsakendur gáfu helming kennarana leiðbeiningar um hvað þeir áttu að gera, hinn helmingurinn átti að kenna eins og venjulega.

Þær leiðbeiningar sem kennararnir fengu var að fylgja prógramminu CW-FIT, sem stendur fyrir „Class-Wide Function-related Intervention Teams.“ Nemendunum er kennt ákveðin félagsleg hegðun og síðan er þeim hrósað þegar þeir fylgja henni.

Niðurstaðan

Samkvæmt niðurstöðum rannsóknarinnar er fylgnin á milli hróss og hegðunar línuleg. Því meira hrós því líklegri var nemandinn til samvinnu og sýndi verkefnum meiri athygli. Þeir kennarar sem notuðu hrós hvað mest sáu allt að 30 prósent jákvæðari hegðun frá nemendum sínum.

„Tiltekin hegðun sem er hrósað fyrir á það til að verða endurtekin,“ segir Paul. „Þannig ef kennarar hrósa nemendum fyrir góða hegðun – eins og að leita til kennarans, biðja um hjálp á viðeigandi hátt og svo framvegis – þá eykst sú hegðun og námsárangur með.“