Um er að ræða skoðunargrein sem birtst í síðasta tölublaði DV:
ÞAÐ líður að verkefni hjá íslenska karlalandsliðinu í fótbolta og líkt og undanfarna mánuði stefnir í að nokkra lykilmenn muni vanta vegna meiðsla. Það er áhyggjuefni hversu illa gengur að endurnýja liðið, frá árinu 2013 hefur liðið þurft að treysta meira og minna á sama kjarnann. Eiður Smári Guðjohnsen og Kolbeinn Sigþórsson hafa horfið á braut, en erfiðlega hefur tekist að fá nýja og yngri menn til að taka að sér lykilhlutverk og ábyrgð í liðinu. Þannig eru gamlir refir enn á sínum stað, það er ekkert betra í boði.
ÞAÐ verður að teljast slæmt ástand, að eðlileg endurnýjun í liðinu hafi ekki átt sér stað. Aðeins Arnór Sigurðsson virðist ætla að geta stimplað sig inn af yngri mönnum í bráð, hann spilar reglulega með CSKA Moskvu í sterkri deild, stendur sig vel og frammistaða hans hefur vakið athygli stærri liða. Arnór er aðeins 19 ára gamall og er vonarstjarna íslenska fótboltans, hann þarf samt meiri hjálp frá yngri mönnum ef gleðin í kringum fótboltann á að halda áfram á næstu árum. Bestu ár lykilmanna eru senn á enda.
ÞAÐ fögnuðu því flestir þegar Albert Guðmundsson, einn hæfileikaríkasti knattspyrnumaður sem íslenskur fótbolti hefur séð, gekk í raðir AZ Alkmaar. Hann yfirgaf stórlið PSV í Hollandi og færði sig yfir í minna lið, flestir töldu að þarna myndi stjarna Alberts skína skært. Dvöl hans hjá félaginu hefur valdið mér vonbrigðum. Albert verður 22 ára gamall í sumar og hefur aðeins spilað 1.064 mínútur í deildarkeppni með aðalliði, flestar af mínútunum koma með AZ. Sem dæmi má nefna að Gylfi Þór Sigurðsson hafði spilað rúmlega fimm sinnum meira í deildarkeppni með aðalliði á sama aldri.
ÉG vona að Albert fari að ná flugi með AZ, hann hefur hæfileika til að sigra heiminn, er í sterkri deild og hjá félagi sem er tilbúið til að gefa yngri mönnum tækifærið. Það væru vonbrigði ef Albert þyrfti að fara niður eina tröppu til viðbótar til að spila með aðalliði. Fleiri leikmenn hafa líka valdið vonbrigðum af kynslóðinni sem á að taka við Óttar Magnús Karlsson, Kristján Flóki Finnbogason, Alfons Sampsted, Júlíus Magnússon, Viktor Karl Einarsson, og Tryggvi Hrafn Haraldsson eru dæmi um leikmenn sem eru komnir miklu styttra á sinni leið sem knattspyrnumenn. Vonir stóðu til fyrir örfáum árum að þeir yrðu komnir miklu lengra. Ástæða þess að ég dreg Albert meira út fyrir sviga og skrifa meira um hann er að hæfileikarnir þar eru ótrúlegir, þeir skila mönnum þó aðeins hálfa leið, og nú þarf þessi öflugi piltur að hysja upp brækurnar og nýta hæfileikana til fullnustu.
Hörður Snævar Jónsson
