Íþróttahreyfingin á Íslandi er lömuð, stjórnvöld á Íslandi hafa í heilt ár ekki borið neina virðingu fyrir því afreksstarfi sem unnið er hér á landi. COVID-19 veiran sem fylgt hefur heimsbyggðinni í heilt ár hefur skaðað íþróttir á Íslandi meira en í nokkru öðru landi.
Það hefur verið grátlegt að fylgjast með Íþróttasambandi Íslands sem virðist ekki hafa neinn áhuga á að berjast fyrir hagsmunum sínum, sérsamböndin hafa svo flest setið út í horni og ekki þorað að mótmæla einu né neinu. Nú á þriðju viku hafa íslensk íþróttafélög hvorki mátt æfa né keppa, allt í nafni sóttvarna með örfá smit í samfélagi okkar. Er þetta í fjórða sinn sem íþróttastarf á Íslandi er lamað í faraldrinum.
Íslenskt íþróttafólk sem er að keppa við fólk út í heimi í hinum ýmsu íþróttagreinum er látið sitja heima hjá sér, það er stórhættulegt að sparka í fótbolta í 22 manna hópi en þúsundir geta hópast saman og skoðað gosið. Leikþáttur sem þessi er ekki nýr af nálinni en flestir hafa fengið nóg af honum.
Sem dæmi er efsta deild karla á Íslandi í fótbolta atvinnugrein sem veltir milljörðum á ári hverju, fjögur lið munu í sumar halda í Evrópukeppni og mæta þar liðum sem hafa búið við allt aðrar aðstæður í rúmt ár. Þau hafa flest fengið að æfa síðan síðasta vor en á Íslandi er öldin önnur.
Í öllum löndum fyrir utan Ísland er borin virðing fyrir íþróttum og mikilvægi þeirra, þar er fólki ekki bannað að æfa í nafni sóttvarna enda hefur það komið á daginn að smithætta í íþróttum er lítil sem enginn.
Í fótboltanum á Íslandi hefur það komið upp að smitaðir einstaklingar eru á meðal keppanda en þeim hefur ekki hvorki tekist að smita samherja sína eða mótherja svo vitað sé. Á þetta hafa virtir læknar hér heima bent á en talað fyrir tómum eyrum þegar kemur að því að föndra regluverkið í kringum sóttvarnir. Þórólfur Guðnason (Sóttvarnarlæknir) og Svandís Svavarsdóttir (Heilbrigðisráðherra frá Vinstri grænum) standa bara og míga upp í vindinn og áfram heldur leikþátturinn, enda heyrist hvorki hóst né stuna frá ÍSI og sérsamböndum sem hafa hagsmuni af málinu, ótrúlegt alveg hreint.
Aðeins einn stjórnmálaflokkur í ríkisstjórn hefur reynt að berjast fyrir íþróttahreyfinguna, Willum Þór Þórsson hjá Framsóknarflokki vann frábært starf fyrir íþróttahreyfinguna á síðasta ári til að aflétta reglum sem Svandís og Þórólfur höfðu sett á. Lilja Alfreðsdóttir hefur svo ásamt Willum reynt að hjálpa hagsmunaaðilum íþróttanna á síðustu vikum en talað fyrir tómum eyrum þeim sem ráða.
Það er vonandi að íslenska íþróttahreyfingin horfi í þetta mál þegar kosningar til Alþingis fara fram í haust og muni hvernig framkoman hefur verið þegar í kjörklefann er komið. Það er ekki boðlegt fyrir okkar fremsta íþróttafólk, sama hvaða grein það stundar að því sé bannað að stunda íþróttir þegar það er oftar en ekki að keppa á alþjóða vettvangi og mikið er í húfi.
Ofan á þetta býr okkar fremsta íþróttafólk við hörmulegar aðstæður, Laugardalsvöllur og Laugardalshöll eru löngu komin til ára sinna en þessar stærstu íþróttagreinar fá enga fjármuni frá ríkisvaldinu til að bæta það ástand. Íþróttahreyfingin verður að svara fyrir sig í kjörklefanum í haust.
Hörður Snævar Jónsson
Ritstjóri 433.is
