„Ég heiti Garðar Örn Hinriksson og er 49 ára fyrrum knattspyrnudómari, tónlistarmaður, borðspilahönnuður, faðir, bróðir, sonur, frændi og eiginmaður. Einnig er ég Parkinson sjúklingur en ég greindist með sjúkdóminn í upphafi árs 2017. Bókina sem ég er að fara gefa út skrifaði ég sjálfur en ég hóf að skrifa hana um leið og ég lagði flautuna á hilluna árið 2016. Hún fjallar um feril minn sem knattspyrnudómara, innan sem utan vallar. Langaði mig með henni að gefa fólki smá innsýn í starf og líf knattspyrnudómarans. Þetta er mín fyrsta bók og vonandi ekki sú síðasta. Ég leitaði til Karolina Fund eftir stuðningi þar sem ég hef enga bakhjarla í verkefninu. Markmiðið er að safna 3.500 Evrum sem verða nýttar til að greiða fyrir stóran hluta kostnaðar,“ skrifar Garðar Örn Hinriksson.
Garðar Örn var lengi vel einn fremsti dómari landsins en lagði flautuna á hilluna fyrir nokkrum árum. Rauði baróninn eins og hann var kallaður var oft á milli tannana á fólki.
Á vefsvæði Karolina fund skrifar Garðar stutta útgáfu af sögu sinni og því mótlæti sem hann mætti. „Ég var ekki hluti af þeirri pólitík sem fylgir því að vera dómari. Ég fór mínar eigin leiðir sem voru ekki alltaf vinsælar hjá knattspyrnusambandinu. Þar á bæ þoldu menn til dæmis ekki þegar ég fór í viðtöl hjá stærstu fréttamiðlum landsins og tjáði mig um dómgæslu og annað sem tengdist knattspyrnu. Ég náði meira að segja því að vera settur í ótímabundið bann af fyrrverandi framkvæmdarstjóra sambandsins eftir eitt viðtalið. Á endanum var okkur dómurunum síðan bannað að fara í viðtöl, líklega mér að kenna. Síðar varð það aftur leyft, líklega vegna þess að ég var hættur,“ skrifar Garðar um málið.
Garðar segist hafa lent illa í því úti á landi og segir. „Ég þorði, ég dæmdi og stóð við ákvörðunina. Það er ástæðan fyrir því að ég náði svona langt sem knattspyrnudómari. Það er ástæðan fyrir því að ég varð þekktari en allir hinir, sem ég var þó ekki að biðja um. Það er ástæðan fyrir því að ég fékk þetta gælunafn mjög snemma – Rauði baróninn. En það hafði líka sína ókosti að vera þekktur. Ég var til dæmis sakaður um að hata heilt bæjarfélag og því er líklega ennþá haldið fram í dag. Einn af þessum bæjarbúum nýtti sér síðar aðstöðu sína eftir leik sem ég dæmdi og fór illa með mig.“
