Ellis-hjónin töldu sig örugg í litlum bæ – Sú sannfæring varð skammlíf
Í byrjun mars árið 2013 fluttu hjónin Lisa Kozoil-Ellis og Dash Ellis úr miðborg Chicago og settust að í Elgin, smábæ í 56 kílómetra fjarlægð frá Borg vinda. Töldu þau Elgin vera öruggari stað en Chicago og auk þess yrði um kærkomna hvíld að ræða frá ys og þys stórborgarinnar.
Tveimur dögum síðar varð ljóst að þau höfðu tekið afdrifaríka ákvörðun.
Dash og Lisa höfðu keypt sér raðhús í Garden Crescent Court, númer 4 vel að merkja.
Einn nágranna þeirra í sömu raðhúsalengju var Paul Johnson, frekar vafasamur pappír með fjölda dóma á bakinu.
Þannig var mál með vexti að Lisa hannaði skartgripi með „goth“ ívafi og seldi undir vörumerkinu Foxy Goat Art, enda var hún, af vinum sínum, kölluð Foxy Goat, og eðlilega skartaði hún iðulega eigin hönnun.
Klukkan eitt eftir miðnætti, 2. mars, braust Paul Johnson inn til Ellis-hjónanna. Hann taldi víst að hjónin væru ekki heima og hugsaði sér gott til glóðarinnar. Kannski hélt hann að skartgripir Lisu væru meira virði en raunin var, en hvað sem því líður þá var það gamall DVD-spilari sem heillaði kappann.
En Paul var ekki einn á heimilinu. Lisa hafði verið uppi á annarri hæð, heyrt hávaða niðri og íklædd náttsloppi, með hlébarðamynstri, fór hún niður til að kanna hverju sætti.
Þar mætti henni Paul, með DVD-tækið undir höndum og skipti engum togum að hann réðst á Lisu.
Ljóst er að eitthvað mikið gekk á því síðar upplýsti Maria Alecia Mora, nágrannakona Lisu, að hún hefði heyrt eitthvað sem hefði getað verið sársaukastuna. Varð Mariu, að eigin sögn, svo mikið um að henni kom ekki dúr á auga en þó aðhafðist hún ekkert frekar.
Einum og hálfum klukkutíma síðar kom Dash Ellis heim. Honum gekk erfiðlega að opna útidyrnar því rétt fyrir innan þær lá lífvana líkami Lisu: „Hún sýndi engin viðbrögð, liggjandi á grúfu,“ sagði hann síðar.
Lisa hafði verið barin og stungin 55 sinnum með skrúfjárni og hnífi og síðan hafði bleikingarefni verið skvett yfir vettvanginn í tilraun til að eyðileggja sönnunargögn.
Á meðal þess sem lögreglan velti fyrir sér var hvort tilviljun ein hefði ráðið örlögum Lisu eða hvort hún hefði verið myrt af ásetningi.
Lisa var ágætlega kynnt og vinsæl og virk í listamannakreðsum Chicago, og fátt benti til annars en að um tilviljun væri að ræða. Fjölskylda Lisu og vinir söfnuðu 15.000 Bandaríkjadölum sem skyldu renna til þess sem kæmi með upplýsingar sem leiddu til handtöku morðingjans. Nokkrum dögum síðar komst hreyfing á rannsóknina.
Upplýsingar uppljóstrara lögreglunnar beindu sjónum hennar að Paul Johnson. Hann hafði fengið ellefu ára dóm árið 2000 fyrir vopnað rán, fengið reynslulausn, verið handtekinn fyrir innbrot árið 2010 og fengið fjögurra ára dóm og fengið reynslulausn enn og aftur árið 2012.
Það eina sem Paul væri sekur um væri að hafa hjálpað hálfbróður sínum að „hreinsa upp skítinn“.
Paul fullyrti að hann hefði varið kvöldinu þegar Lisa var myrt með hálfbróður sínum, Harry Dobrowolsky, og gengið snemma til náða. Lögreglan var ekki sannfærð og samþykkti Harry að ræða við Paul, útbúinn upptökutæki.
Í samtalinu lét Harry í það skína að hann óttaðist um sjálfan sig, lögreglan væri að reyna að klína morðinu hann. Paul reyndi að róa hálfbróður sinn og sagði: „Þú gerðir ekkert,“ og lofaði að hann myndi gefa sig fram ef svo færi að Harry yrði hnepptur í varðhald.
Harry sagðist einnig hafa áhyggjur; hann vildi ekki missa hálfbróður sinn í grjótið – sem óhjákvæmilega yrði raunin ef lögreglan kæmist að hinu sanna. „Þetta er eins og það er,“ sagði Paul þá.
Paul Johnson var handtekinn hálfum mánuði eftir morðið á Lisu og ákærður. Þegar málið kom fyrir dóm, í maí 2015, fullyrti verjandi Pauls að Harry væri morðingi Lisu og það eina sem Paul væri sekur um væri að hafa hjálpað hálfbróður sínum að „hreinsa upp skítinn“.
Þetta var óvitlaus taktík hjá verjanda Pauls því einhvern tímann á þeim tíma sem leið frá handtöku Pauls til réttarhaldanna hafði Harry tekið helsti stóran skammt af eiturlyfjum og kvatt jarðlífið.
Verjandinn sagði að Harry hefði verið „ráðvillt sál“ sem hefði aldrei haldist á starfi hvað þá öðru. Paul, á hinn bóginn, væri orðinn fyrirmyndarborgari með allt sitt á hreinu.
Saksóknarar vísuðu þessum fullyrðingum til föðurhúsanna; vísbendingar á vettvangi lygju ekki. Lífsýni úr Paul hefðu fundist inni á heimili Lisu og blóðug fótspor, sem samsvöruðu íþróttaskóm Pauls, hefðu fundist á að minnsta kosti tveimur stöðum inni á heimilinu.
Ekki styrkti það málstað Pauls að klukkan þrjú um nóttina hafði hann halað niður lögregluskannasmáforriti á farsíma sinn og í morgunsárið hafði hann leitað upplýsinga á vefnum varðandi rannsóknir og samanburð á fingraförum og lífsýni.
Eftir tveggja tíma bollaleggingar komst kviðdómur að þeirri niðurstöðu að Paul Johnson væri sekur um morðið á Lisu og í september 2015 var hann dæmdur til 50 ára fangelsisvistar.
