Íbúðina fékk hún í gegnum húsvörðinn í húsinu, Hinkovic að nafni, sem var fyrrum unnusti hennar. Þau voru bæði meðlimir í söfnuði Votta Jehóva og kynntust þar. Hikovic kom að sögn að byggingu hússins og fékk risíbúðina að launum.
Hedviga átti systur, sem starfaði sem kennari í Zagbreb, en það slitnaði upp úr sambandi þeirra vegna deilna.
Nágranni Hedviga lýsti henni sem nokkuð furðulegri og að hún hafi verð mjög mislynd. Hún fór frá því að vera mjög þögul og hlédræg yfir í að vera mjög ágeng og ör. Hún átti engin samskipti við aðra íbúa hússins en var þekkt fyrir að öskra á fólk á götu úti og fyrir að hlaupa stefnulaust um.
Hún tók oft skapofsaköst þegar verið var að hjálpa henni og marga grunaði að hún glímdi við geðklofa. Nágrannakona hennar sá um að versla fyrir hana og sinna öðrum erindum en þær töluðust aldrei við því Hedvig lét bara fötu, með peningum og innkaupalista, síga niður til nágrannans sem skildi vörurnar síðan eftir fyrir utan íbúð Hedvig.
Hedvig var oft að heiman í langan tíma í einu og leigði íbúðina þá út.
Nágrannakonan sá síðast til hennar fyrir utan íbúð hennar.
Árið 1966 lagaði Hedvig sér te og settist fyrir framan sjónvarpið með tebollann. Síðan dó hún, sitjandi í stólnum. Hún hafði áður sagt nágrönnum að hún myndi fljótlega fara á brott í langan tíma. Orðrómur var um að hún hefði gengið í sértrúarsöfnuð í Makedóníu en aðrir töldu að hún hefði flutt til Belgrad og byggi þar hjá ættingjum sínum.
Það sem fylgdi á eftir er ansi undarlegt og ekki að furða að margir hafi velt fyrir sér hvernig svona lagað getur átt sér stað. Enginn virtist sakna Hedvig og lík hennar fannst ekki í íbúðinni fyrr en í maí 2008 þegar átti að hefja miklar endurbætur á húsinu öllu.
Líkið var að vonum uppþornað, eins og múmía. Það var vafið inn í teppi og lá í sófanum fyrir framan sjónvarpið. Tebollinn var á borði við hliðina á stólnum hennar.
Enginn hafði komið inn í íbúðina í þessi 42 ár og var hún þakin ryki og köngulóarvefjum.
Ekki var hægt að skera úr um dánarorsök hennar en lögreglan taldi ekki að eitthvað saknæmt hefði átt sér stað.
Yfirvöld áttu engin svör við því hvernig einhver geti legið svo lengi látinn í íbúð sinni án þess að það uppgötvist. Tilkynnt var um hvarf Hedvig í byrjun áttunda áratugarins og var hennar leitað um alla Júgóslavíu en auðvitað án árangurs. En engum datt í hug að kíkja í íbúðina hennar.
Ekki var lokað fyrir rafmagnið í öll þessi ár, því reikningurinn var greiddur af arkitektinum, sem teiknaði húsið, en hann lést 2005.
