Þessi spurning virðist hafa leitað á hóp danskra vísindamanna sem ákvað að rannsaka málið að sögn Videnskab.dk. Segir miðillinn að hópur lækna og vísindamanna frá Herlev sjúkrahúsinu, háskólasjúkrahúsinu í Óðinsvéum og háskólasjúkrahúsinu í Køge hafi rannsakað þetta með því að nota vatnsrennibraut. Niðurstöður rannsóknarinn voru nýlega birtar í ástralska vísindaritinu Medical Journal of Australia.
Videnskab.dk hefur eftir Dennis Bregner Zetner, lækni og doktorsnema og aðalhöfundi rannsóknarinnar, að hópurinn hafi verið á námskeiði í Tyrklandi. Hlé hafi verið gert á námskeiðinu um miðjan daginn og hafi verið ákveðið að fara í vatnsrennibraut til að rannsaka hvort ljóskur skemmtu sér betur en aðrir.
Niðurstöðurnar voru að ljóskur skemmta sér vel en það gerir fólk með annan háralit einnig.
Vísindamennirnir fengu 21 námskeiðsgest til að taka þátt í rannsókninni með því að fara í vatnsrennibrautina. Þátttakendurnir vissu ekki um hvað rannsóknin snerist. Áður en fólkið fór í rennibrautina var hæð þess mæld, það vigtað og háralitur skráður. Hópurinn samanstóð af 10 ljóskum, 9 ekki ljóskum og 2 sköllóttum. Rétt er að taka fram að rannsóknin var gerð til gamans og lá ekki mikil alvara að baki henni.
Áður en fólkið fór í rennibrautina fyllti það út spurningalista um hvernig skapi það var í, til dæmis hvort það var þreytt, ringlað, reitt og svo framvegis. Að ferð í rennibrautinni lokinni svöruðu þátttakendurnir spurningalistanum aftur og öðrum þar sem þeir merktu við hversu vel þeir hefðu skemmt sér.
Síðan fór fólkið aftur í rennibrautina en áður var það beðið um að „núllstilla“ sig. Það er aðferð sem er oft notuð í rannsóknum. Til dæmis við lyfjarannsóknir þar sem þátttakendur skipta um lyf en ferlið tekur um viku. Það var enginn tími til þess í þessari léttu rannsókn Dananna og sagði Zetner að „núllstillingin“ hafi falist í því að þátttakendur voru látnir fara í sturtu áður en þeir fóru aftur í rennibrautina. Í þeirri ferð áttu þeir að liggja allan tímann. Síðan fylltu þeir aftur út spurningalista.
Niðurstaðan var að ekki var marktækur munur á hversu vel ljóskur og aðrir skemmtu sér í vatnsrennibrautinni. Eða eins og Zetner sagði:
„Niðurstöðurnar voru skýrar: Við fundum engar sannanir fyrir að ljóskur skemmti sér betur.“
