Eiginlega eiga 598 þingmenn að sitja á sambandsþinginu en í kosningunum 2017 náðu 709 kjöri. Þessi fjöldi þingmanna þýðir mikinn kostnað en hann er um 1 milljarður evra á ári. Nú óttast stjórnmálamenn og áhyggjufullir skattgreiðendur að ekki takist að ná samstöðu um að bremsa fjölgun þingmanna og að eftir næstu kosningar, sem eiga að fara fram í síðasta lagi 2021, verði þingmennirnir orðnir rúmlega 800. Þing landsins verður þá það næstfjölmennasta í heiminum, aðeins Kína er með fleiri þingmenn eða 2.980.
Ef þetta gengur eftir er ljóst að ekki er nægilegt skrifstofurými fyrir alla þingmennina. Af þeim sökum er þingið farið að undirbúa sig undir þessa miklu fjölgun og hefur sent umsóknir til viðeigandi yfirvalda um að fá að setja upp gáma við þinghúsið til að allir þingmenn geti fengið vinnuaðstöðu.
Ástæðan fyrir hinum mikla fjölda þingmanna og sífelldri fjölgun þeirra er hið flókna kosningakerfi landsins. Hver kjósandi hefur tvö atkvæði. Annað fer beint til frambjóðanda í kjördæmi kjósandans. Hitt fer til þess flokks sem kjósandanum hugnast best. Það eru þessi atkvæði sem eru lykillinn að úthlutun þingsæta á sambandsþinginu.
Þegar flokkur fær fleiri þingmenn kjörna, á grunni atkvæða sem þeim eru greidd persónulega, en á grunni atkvæða greidd flokknum er viðbótarþingsætum úthlutað. Þannig hefur þetta alltaf verið. Frá 2012 hefur síðan, á grundvelli ákvörðunar stjórnlagadómstólsins, enn fleiri viðbótarþingsætum verið útdeilt til annarra flokka svo þessir viðbótarþingmenn skekki ekki heildarmyndina.
Það eykur á vandann að margir kjósendur eru farnir að kjósa tvo flokka með atkvæðum sínum. Þeir kjósa kannski frambjóðanda, sem þeim hugnast vel, í eigin kjördæmi en vilja samt sem áður ekki styðja flokk viðkomandi og kjósa því annan flokk með hinu atkvæði sinu. Þetta hefur aukið enn frekar á þann fjölda viðbótarþingsæta sem er úthlutað.
Allir vita af vandanum og sjá að þetta gengur ekki upp en enginn vill samt sem áður gera breytingar af ótta við að missa spón úr eigin aski.
