Þetta kemur fram í grein vísindamannanna, sem unnu að rannsókninni, í vísindaritinu Nature. Fram kemur að þessi tegund hafi ekki gengið um eins og við mennirnir gerum í dag. Tegundin gat ekki farið í langa göngutúra en hún gat vandræðalaust gengið smá spotta á tveimur fótum en hún gat einnig án mikillar fyrirhafnar sveiflað sér í trjám. Tegundin var því jafn sterk í fótum og höndum og er því frábrugðin öðrum apategundum sem við þekkjum því flestir apar eru mun sterkari í höndunum en fótunum.
Vísindamennirnir telja að apar af þessari tegund séu hugsanlega forfeður okkar mannanna, sem lærðu að ganga aðeins á tveimur fótum, og mannapa á borð við simpansa og górilla sem ganga á tveimur fótum en styðja sig með hnúunum.
Kenning vísindamannanna er að menn og þær tegundir sem komu á undan okkur, til dæmis neanderdalsmenn og homo erectus, hafi þróast út frá þessari tegund. Sumir apanna hafi smátt og smátt byrjað að ganga uppréttari en forfeður þeirra og hafi með tímanum orðið að okkur mönnunum. Annað afbrigði tegundarinnar notaði handleggina í miklu meira mæli og þróuðust yfir í nútíma mannapa. Með öðrum orðum telja vísindamennirnir sig hafa fundið sameiginlega forfeður okkar mannanna og mannapa.