Það er frostavetur framundan í kjaraviðræðum. Öðrum megin samningaborðsins verða róttæklingar sem vilja launahækkanir upp á tugi prósenta ef það á ekki að fara í langt verkfall, sem mun óneitanlega enda með ósköpum og lagasetningum. Hinum megin borðsins verður fína fólkið sem gæti ekki lifað einn mánuð á launum leikskólakennara og skilur ekki að það sjálft ber fulla ábyrgð á ástandinu í dag með því að leyfa fyrsta höfrungnum að stökkva af stað, ákvörðunum kjararáðs sem meirihluti þingmanna neitaði að laga.

Fína fólkið verður stíft í sinni afstöðu að leyfa engum að tala um krónutöluhækkanir eða fá afturvirkar launahækkanir í takt við þær sem efsta lag samfélagsins fékk um árið. Enginn gaumur verður gefinn að því að endurskoða laun hópa á borð við kennara og hjúkrunarfræðinga, hópa sem eru farnir að vinna sín störf af hugsjón með þá veiku von að einn daginn verði þeir með bara aðeins lægri laun en starfsmenn fyrirtækja með sambærilega langa menntun.

Róttæklingarnir munu alltaf tapa, kerfið er gírað í átt að prósentuhækkunum og ef þeir ná sínu fram verður þeim kennt um verðbólgu og minnkun á samkeppnishæfni. Það verður þeim að kenna að hafa hækkað laun búðarstarfsmannsins um 75 þúsund krónur á mánuði, það verður svo sannarlega ekki þeim sem gaf embættismanninum 270 þúsund króna hækkun að kenna.

Það eina sem róttæklingarnir hafa er samstaða, nú undir óbeinni forystu Gunnars Smára Egilssonar. Gunnar Smári hefur nú gefið Drífu Snædal grænt ljós á að verða forseti ASÍ, það þýðir bara eitt, hún verður næsti forseti ASÍ.