Það getur verið erfitt að taka afstöðu í málum þar sem orð er á móti orði. Það á við um mörg kynferðisbrotamál, nú síðast mál Orra Páls Dýrasonar sem hætti í hljómsveitinni Sigur Rós eftir að kona steig fram og sakaði hann um nauðgun. Nú skal alls ekki fullyrt um hvað er satt í þessu máli en það vekur óneitanlega athygli hversu margir standa við bakið á Orra Páli. Hefur rjóminn af tónlistarfólki og frægum Íslendingum tekið undir með færslu hans á Fésbók þar sem Orri Páll segir beinlínis að konan sem sakar hann um nauðgun sé ekki raunverulegur þolandi ofbeldis. Það kann vissulega að vera rétt.
Umræðan um kynferðisbrot hefur verið hávær undanfarin ár og er reglulega talað um að það eigi að standa með þolendum. Til dæmis sagði Stella Breim, ein skipuleggjenda Druslugöngunnar í sumar: „Með því að mæta á Druslugönguna er maður bæði að láta það í ljós að maður standi með þolendum og að maður vilji sjá kerfislega breytingu í samfélaginu okkar.“ Var einnig talað um það að fólk þyrfti að átta sig á því að þeir sem nauðga eru alls ekki skrímsli eins og margir ímyndi sér heldur venjulegir menn.
Það er ekki auðvelt að standa alltaf með þolendum, sérstaklega ef maður þekkir þann sem er sakaður um nauðgun, en ef það á að standa með þolendum þá þýðir ekki að gera það bara stundum.