Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra gerði opinber umsvif á raforkumarkaði að umræðuefni sínu á aðalfundi Landsvirkjunar í vikunni: „Hið opinbera er yfir og allt um kring á raforkumarkaði. Hið opinbera fer með leyfisveitingar- og reglusetningarvaldið. Ríki og sveitarfélög eiga nær alfarið framleiðslufyrirtækin. Flutningakerfið og dreifiveiturnar eru í opinberri eigu og háð sérleyfum. Á raforkusölumarkaði þar sem ætlunin var að ná fram samkeppni eru fá merki um að hún sé í reynd til staðar.“

Fáum dylst að þarna á Bjarni við um einkavæðingu á raforkukerfinu til að ná fram samkeppni. Flestir geta verið sammála um að samkeppni sé af hinu góða. En þá þarf samkeppnin að vera raunveruleg. Þrjú fyrirtæki sem þurfa aldrei að skera niður nema hjá þeim lægst launuðu og reyna markvisst að koma í veg fyrir að önnur fyrirtæki komi inn á markaðinn er ekki raunveruleg samkeppni. Ef það á að einkavæða rafmagnið þá dugar ekki að auglýsa eftir góðkunningjum einkavæðingar til að kaupa og skuldsetja. Við prófuðum það og það virkaði ekki.

Athygli vekur hins vegar að það sem Bjarni vill einkavæða er stofnun sem er stjórnað af hans eigin fólki. Jónas Þór Guðmundsson, formaður kjararáðs og stjórnarformaður Landsvirkjunar, er vinur Bjarna eins og Eiríkur Jónsson benti á. Ragnheiður Elín Árnadóttir, sem sat í ríkisstjórn Bjarna, er einnig í stjórninni. Er ekki sniðugt að byrja á að biðja vinina að stjórna þessu almennilega áður en það er gefið? Bjarni gæti jafnvel hótað að hækka launin þeirra um sömu krónutölu og ljósmæður.