Sólveig Anna Jónsdóttir hefur gefið kost á sér að nýju til að leiða verkalýðsbaráttu Eflingar sem formaður, en hún sagði af sér í lok október á síðasta ári og sækist nú eftir endurnýjuðu umboði.
Meirihluti starfsfólks skrifstofu Eflingar er nú sagt óttaslegið um hvað möguleg endurkoma Sólveigar þýði fyrir störf þeirra.
Ragnheiður Valgarðsdóttir, annar trúnaðarmaður starfsfólks Eflingar, steig fram í viðtali við mbl.is í gærkvöldi þar sem hún fór yfir stöðuna.
„Ætlar hún að biðja starfsfólkið afsökunar ef hún kemur aftur? Hvernig ætlar hún að koma inn og stjórna vinnustaðnum? Hún verður að biðja starfsfólkið afsökunar á hegðun sinni af því þetta endurspeglar ekki það sem hún ætlast til af fyrirtækjum og stofnunum úti í bæ“
Ragnheiður segir að starfsfólk hafi átt erfitt með að sitja undir ummælum sem Sólveig Anna hafi undanfarna mánuði látið falla í viðtölum og á samfélagsmiðlum um störf þeirra.
„Hún ýjar að því í kommentum og í statusum á sínum miðlum að starfsfólkið sé bara einhverjir ónytjungar. Að við séum bara áskrifendur að laununum okkar og séum ekki að vinna vinnuna okkar, skiljum ekki baráttuna og séum bara til óþurftar.“
Starfsfólk hafi ekki getað borið hendur fyrir höfuð sér eða komið sinni hlið á framfæri. Búið sé að æsa félagsmenn og aðra upp í athugasemdakerfum til að tala illa um þau og Sólveig Anna hafi búið til óvild í þeirra garð.
„Hún er búin að gefa algjört skotleyfi á okkur. Það er algjörlega óviðeigandi og skapar vantraust á milli félagsmanna og starfsfólks.“
Sú atburðarás sem hafi farið af stað í lok október hafi verið þvert á vilja starfsfólksins sem hafi aðeins verið að leitast eftir úrbótum og hafi hvorki viljað að málið færi í fjölmiðla né að Sólveig Anna segði af sér.
Aðdragandinn hafi verið sá að starfsfólk hafi upplifað óöruggi og vanlíðan vegna mikillar starfsmannaveltu, en 40 prósentum starfsmanna hafi annað hvort verið sagt upp eða þeir hætt sjálfir. Starfsfólk hafi upplifað uppsagnir sem fyrirvaralausar og óttast að tjá sig til að verða ekki sjálft að skotmörkum.
Starfsfólk hafi óskað eftir vinnustaðafund, en verið neitað um slíkan. Frekar voru þeir fengnir til að skrifa niður frásagnir sínar og trúnaðarmenn komu þeim til skila. Ályktun hafi verið send til stjórnar þar sem starfsmenn lýstu upplifun og vanlíðan sinni. Skjalið var hugsað sem vinnuskjal sem gæti orðið upphafið að úrbótum.
Sólveig hafi þó brugðist ókvæða við, sem og Viðar Þorsteinsson, þáverandi framkvæmdastjóri Eflingar. Þau hafi túlkað ályktunina sem vantraustsyfirlýsingu og voru starfsmenn krafðir um að draga hana til baka annars myndi Sólveig segja af sér.
„Við höfðum ekkert út á stefnu hennar að setja og unnum af heilum hug fyrir félagið. Hún ákvað sjálf að móðgast. Þetta er algjörlega leikrit sem hún setur upp sjálf.“
Starfsfólk reyndi svo að fá áheyrn trúnaðarráðs Eflingar í nóvember og var bréf ritað sem óskað var eftir að lesið yrði þar upp. Undir bréfið skrifuðu 31 starfsmaður af 45 almennum starfsmönnum og aðeins 3 voru mótfallnir því. Upplestri bréfsins var hafnað. Hvorki stjórn né trúnaðarráð hafi viljað heyra hlið starfsmanna.
Sjá einnig: Starfsmenn Eflingar stíga fram – Vildu ekki að Sólveig Anna segði af sér og voru aðeins að óska eftir úrbótum
Nú óttast starfsmenn hvað möguleg endurkoma Sólveigar Önnu hafi í för með sér fyrir þá og þeirra störf.
„Það eru margir þarna inni sem eru orðnir óttaslegnir. Það er fólk sem hún réði sjálf inn og var hennar stuðningsfólk.“
Sólveig hafi talað um stjórnunarhæfileika sína en Ragnheiður segist sjálf bara hafa orðið vör við tvískinnung. Sólveig tali um að trúnaðarmenn séu hornsteinn verkalýðsbaráttunnar, en á sama tíma veitist hún að trúnaðarmönnum skrifstofu Eflingar með hætti sem enginn annar atvinnurekandi hafi gert.
Nánar má lesa um málið í ítarlegri umfjöllun mbl.is þar sem bréfi starfsmanna frá því í nóvember er deilt í heild sinni. Þar kemur meðal annars fram um kröfu Sólveigar um að starfsfólk tæki ályktun sína til baka:
„Hún stillti okkur upp við vegg og setti okkur í þá ómögulegu stöðu að bregðast við í fjölmiðlum með því að lýsa yfir að innihald bréfsins ætti sér ekki stoð í raunveruleikanum. Við áttum með öðrum orðum að afneita vanlíðan og áhyggjum margra starfsmanna, annars myndi hún segja af sér.“