Svarthöfði elskar að setjast niður eftir langan vinnudag og skoða hvað er í gangi í þjóðfélaginu. Það sem Svarthöfði hatar samt er þegar það er ekkert í gangi í þjóðfélaginu. Einmitt núna þá er gjörsamlega ekkert að gerast á þessu pínkulitla og volga skeri. Það gerist svo sem alltaf eitthvað en það endar allt svo fljótt. Eins og flugfreyjumálið, Svarthöfði hefði verið til í að sjá það rúlla áfram og fá aðeins meiri spennu. Nú er bara búið að leysa allt þar, ekkert drama og þá er ekkert til að vera spenntur yfir. Alveg hreint frábært fyrir flugfreyjurnar en fáranlega leiðinlegt fyrir fólk eins og Svarthöfða sem nærist á úlfúð og drama.
Það þarf bara eitthvað virkilega áhugavert að gerast. Eitthvað sem gerir Svarthöfða kleift að demba sér ofan í málið og vera ósammála öllum og móðurömmu þeirra líka.
Myndi það til dæmis drepa Íslendinga að gera einhvern stóran skandal, eitthvað sem Svarthöfði getur fylgst alveg rækilega með. Þið verðið samt að skilja að Svarthöfði vill ekki að neitt hræðilegt gerist. En það væri samt fínt fá eitthvað til að tala um í heita pottinum annað en það hvað veðrið á Íslandi er mismunandi. Það er eitthvað sem varð þreytt áður en það byrjaði.
Svarthöfði er alltaf að pæla svo hann hefur ákveðið að koma með nokkrar hugmyndir. Til dæmis gæti eitthvað fólk tekið sig saman og stofnað eins og einn sértrúarsöfnuð, eða jafnvel haldið risastórt lyklapartý. Það væri síðan líka gaman að fá eitthvað klassískt pistlarifrildi, Kári Stefánsson gæti kannski reddað því. Það væri líka gaman ef einhver í ríkisstjórninni myndi slíta stjórnarsamstarfinu, það er alltaf skemmtilegt að fylgjast með kosningum.
Málið er að Svarthöfði er ekki að biðja um mikið. Það þarf bara eitthvað sem lætur mann gleyma því að sumarið er alveg að klárast og skammdegisþunglyndið fer að banka upp á dyrnar eftir fáeinar vikur. Það er nefnilega hræðilega stutt í það að allt verði kalt, leiðinlegt og dapurt. Þá er alltaf nóg í gangi en Svarthöfði nær ekki að meta það jafn vel því hann er djúpt niðri, einn og einmana með sínum eigin hugsunsum. Það er sama hvað Svarthöfði gerir, hann nær aldrei að sleppa frá sínum eigin óraunverulega raunveruleika. Þess vegna vill hann að eitthvað magnað gerist áður en hann fellur ofan í hyldýpi síns eigin sjálfs.
Það þarf bara einhver að taka einn á sig fyrir liðið og gera eitthvað áhugavert sem þjóðin getur fylgst með. Svarthöfði man gömlu góðu dagana þegar fáranlegir hlutir gerðust sí svona. Eins og þegar einhver gaur sem hét Almar ákvað að vera nakinn í kassa fyrir framan alla þjóðina. Hvar er fólk eins og Almar þegar maður þarf á því að halda?
