Kári Stefánsson, forstjórir ÍE, bregst við pistli Pírataþingmannsins Smára McCarthy, sem sagði að rekja mætti það til frekjukasts Kára að ÍE hefði ákveðið að hætta þátttöku í skimun fyrir kórónuveirunni. Kári gefur Smára þessa einkunn: „Hann er með skringilegt höfuð á herðum sér hann Smári en alls ekki alvitlaust.“

Kári segir: „Smári McCarthy heldur því fram að það megi rekja það til frekjukasts hjá mér að ÍE er að hætta þátttöku sinni í skimun á landamærum á næsta mánudag. Ég hvet Smára (og aðra) til þess að skoða hvað það er sem hann kallar enn eitt frekjukastið hjá mér.“

Kári rekur síðan atburðarásina, hvað ÍE hafi lagt að mörkum í skimunni og rannsóknum á sjúkdómnum og hvernig hann hafi talað fyrir daufum eyrum er hann lagði til að ríkisstjórnin gæfi út yfirlýsingu um að hún hygðist búa til stofnun til að sinna skimuninni:

„Við hjá Íslenskri erfðagreiningu(ÍE) erum búin að skima eftir veirunni í rúma fjóra mánuði og í um 74 þúsund Íslendingum, við erum búin að raðgreina hana úr öllum með staðfesta sýkingu, við erum búin að skima eftir mótefnum gegn veirunni í 30-40 þúsund Íslendingum, við erum búin að taka sýni úr meiri hluta þessa fólks og skipuleggja sýnatöku úr öðrum, við erum búin að senda fólk út á land í sýnatökur, við erum búin að leggja að mörkum sérþekkingu til þess að grafa eftir þekkingu í gögnunum sem urðu til og við erum búin að taka þátt í alls konar fundum sem hafa leitt til afdrifaríkra ákvarðana í sóttvörnum. Þetta höfum við gert af fúsum og frjálsum vilja sem sjálfboðaliðar og án þess að fá fyrir þetta greiðslu. Við höfum á þessum fjórum mánuðum vanrækt dagvinnuna okkar að því marki að það stefnir framtíð ÍE í hættu. Án þessa framlags hefði varla tekist að koma böndum á faraldurinn. Á þessum tíma höfum við ekki fengið eitt einasta símtal eða póst frá heilbrigðisráðuneytinu og höfum ekki haft aðgang að neinum upplýsingum um það hvernig hið opinbera ætlaði að taka við þeim verkefnum sem við höfðum séð um. Við sáum okkur ekki fært að halda áfram að leggja að mörkum til skimurnar á landamærum án þess að sjá fyrir endan á okkar þátttöku. Þess vegna sendi ég bréf til ríkisstjórnarinnar og fór fram á að hún gæfi út yfirlýsingu um að hún ætlaði strax að búa til stofnun sem gæti sinnt þessu. Svarið sem ég fékk var einhvern vegin svona: