Björgólfur Thor Björgólfsson, ríkasti núlifandi Íslendingurinn, minnist bróður síns, Arnar Friðriks Clausen, sem lést í upphafi árs eftir langa baráttu við MS-sjúkdóminn. Örn Friðrik er líklega þekktastur fyrir einn af stofnendum Ásatrúarfélagsins en hann tók virkan þátt í starfi félagsins um árabil. Björgólfur Thor og Örn voru sammæðra.
Björgólfur segir skrýtið að tala um skyndilegt andlát því hann Örn greindist með MS árið 2002. „Össi bróðir lést skyndilega í síðustu viku. Í raun er skrýtið að tala um skyndilega, því Össi hafði verið að nálgast dauðann jafnt og þétt í nokkuð mörg ár í gegnum sinn ólæknandi og beiska sjúkdóm. Ég veit ekki hvort er verra, að missa systkini skyndilega í slysi eða að horfa upp á manneskju tærast upp smátt og smátt. Það var ákaflega sárt að horfa á bróður minn berjast við MS-sjúkdóminn í svona mörg erfið ár,“ skrifar Björgólfur.
Hann segir þó mikilvægt að minnast hans eins og hann var áður en hann veiktist. „Þótt Össi væri orðinn mjög þjakaður í lokin var alltaf stutt í bros og hlátur hjá honum, enda alltaf umlukinn ást og athygli fjölskyldu sinnar. Á þessum tímamótum gefst mér kærkomið tækifæri til að skoða fyrri hluta ævi Össa bróður – sem ég var farinn að gleyma í þoku sjúkdóms hans. Sú mynd er gjörólík, af manni sem ég átti ótal frábærar stundir með og margar minningar sem ég finn núna koma svo sterkt og skýrt fram í huga mínum eftir langan dvala þar,“ segir Björgólfur.
Hann heldur áfram að lýsa Össa. „Ég man eftir Össa sem stóra bróður, sem var mjög áhugaverður og ótrúlega fróður um málefni sem fönguðu forvitni manns. Hann var gullnáma fróðleiks og oft leit maður með undrun á þá heima sem Össi var að velta fyrir sér. Ég sé fyrir mér herbergið hans á æskuheimili okkar, uppfullt af plakötum úr heimi dulspeki og ásatrúar, ásamt öllum bókum Tolkien um undraheima manna, dverga og álfa. Hann hlustaði gjarnan á Wagner og Niflungasaga var í uppáhaldi hjá honum.
„Ofan á þetta allt saman átti saga hernaðar í heimsstyrjöldunum tveimur mikinn sess hjá honum, hann átti aragrúa af bókum og efni um hinar ýmsu orrustur. Hann kunni ótrúleg deili á smáatriðum í þessum efnum og var ótrúlega vel lesinn um þetta söguskeið. Þetta var frábær staður fyrir ungan dreng eins og mig að fá að skoða og velta fyrir sér. Össi var allra manna fróðastur um herkænsku, skriðdreka, herdeildir og kunni deili á öllum herjum seinni heimsstyrjaldar sem hann sagði mér oft frá og átti góðan þátt í að gera þennan heim spennandi og fróðlegan fyrir forvitinn yngri bróður. Þar var ég ákaflega heppinn,“ segir Björgólfur.
Hann segir að ávallt hafi verið gaman að heimsækja Össa. „Það var gaman sem lítill strákur í Vesturbænum á reiðhjóli að heimsækja Össa niður í miðbæ þar sem hann var að vinna, hann tók alltaf vel á móti manni, var til í að spjalla og gaf sér góðan tíma frá vinnunni til að sinna litla bróður þegar mig bar að í Grjótaþorpinu og Austurstræti. Hann átti fjölbreyttan og athyglisverðan vinahóp og var oft glatt á hjalla þegar hann og Helga pössuðu mig þegar foreldrar mínir fóru til útlanda. Hann var umfram allt skemmtilegur bróðir – mikill sérvitringur sem var með eindæmum uppátækjasamur og frumlegur. Honum fannst mjög gaman að miðla af fróðleik sínum um sín helstu áhugamál og það var auðvelt að spjalla við Össa um alla heima og geima,“ segir Björgólfur.
Að lokum þakkar Björgólfur Össa fyrir samfylgdina: „Ég þakka fyrir allan þann góða tíma sem ég átti með Össa bróður og hans yndislegu fjölskyldu, sem var honum allt í lífinu – alveg fram á síðasta dag. Ég kveð góðan stóra bróður með söknuði og von um að hann sé kominn á betri stað núna.“