Ómar Ragnarsson telur einstakan tíma vera að renna upp í sögu íslenska landsliðsins í handknattleik. Ómar þekkir sögu landsliðsins vel enda var hann íþróttafréttamaður RÚV á árum áður og lýsti ótalmörgum landsleikjum úr Laugardalshöllinni og frá keppni liðsins á erlendri grundu.
Það sem Ómar staldrar helst við er nauðsyn þess í landsliðinu sé nægileg breidd og hæfileg blanda ungra og eldri leikmanna:
Og saga afreksliða er einnig háð því að aldursbreidd liðsmanna sé þannig, að snerpa og frískleiki blandist vel við reynslu, þroska og útsjónarsemi eldri leikmanna.
Þessa blöndu er oft erfitt að finna hjá þein allra bestu í heiminum, og því koma oft uppgangstímabil, blómaskeið og hnignunarskeið.
Á mörgum fyrri stórmótum hafa landsliðsþjálfarar Íslands glímt við það að þurfa að útkeyra of fámennan leikmannahóp, og hafa slík lið ooft byrjað vel á mótum, en ekki haft úthald til að fylgja því eftir.
Landsliðið, sem nú er á EM er með svo góða breidd ungra og eldri leikmanna, að langt er síðan annað eins hefur sést. Nú er full ástæða til þess að vonast til þess, að það sé að fæðast nýtt gullaldarlið.
Ómar líkir kynslóðaskiptunum núna við sambærileg kynslóðaskipti sem urðu í liðinu á sjöunda áratug síðustu aldar. Í kjölfar þess vann liðið fyrsta sigurinn á Dönum árið 1970, 15-10, og gerði jafntefli við ríkjandi heimsmeistara Rúmena sama ár.
Stundum sé nauðsynlegt að setja reynda leikmenn út í kuldann og koma ungum leikmönnum að.
Ómar telur núverandi landslið búa yfir réttu blöndunni og telur nýja gullöld vera að renna upp.
