„Karlar verða sendir í kvennaklefann í Sundhöll Reykjavíkur. Loka þurfti karlaklefa vegna viðhalds. Fastagestum brugðið.“ Þetta er fyrirsögn á grein sem birtist í Morgunblaðinu 13. apríl sl.
Svona hefst pistillinn hennar Eddu en hæun hefur verið tíður gestur Sundhallarinnar í 82 ár. Edda segir forstöðumanninn hafa leyft körlunum að nota kvennaklefann meðan á viðhaldi stóð í karlaklefanum.
„Ennfremur er tekið fram í greininni að ekki standi til að hrófla á neinn hátt við klefunum sem eru mörgum kærir. Hvers vegna gátu karlarnir fengið kvennaklefana? Voru þeir ekki ónothæfir vegna mikilla skemmda? Svo hefur konum verið sagt. En ekki þótti við hæfi að vísa körlum, í nokkra daga, í útiklefa meðan á viðhaldi karlaklefa stóð. Sem var aðeins þrif. En ráðamönnum Sundhallar þótti við hæfi að „henda“ konum út úr Sundhöllinni svo orð forstöðumanns sé notað. Ef orðið „félagar“ vísar til fastagesta karla þá eru konur einnig fastagestir í Sundhöllinni og klefarnir þeirra voru þeim líka kærir.“
Edda rifjar það upp þegar Sundhöllin var opnuð aftur eftir lokun vegna byggingar útilaugar en þá var árlegu viðhaldi karlaklefa lokið og gátu þeir þá gengið að klefum sínum.
„En Sundhallarkonum var mjög brugðið þegar þeim var vísað út úr Sundhöllinni og í nýbyggingu, úthýsi, sunnan við útilaugina. Þar eru kvennaklefar sem hvorki eru að neinu leyti sambærilegir við kvennaklefana í Sundhöllinni, né standast þær kröfur sem gera má til búnings- og baðklefa á nýjum sundstað. Var konum sagt að kvennaklefar í Sundhöllinni hefðu skemmst mikið við byggingu útilaugar og væru ónothæfir. Hluti af þeim var eyðilagður vegna breytinga. Ekki nóg með að konum séu vísað út í nýbygginguna heldur verða þær að ganga þaðan langa leið utandyra til að komast inn í Sundhöllina. Þetta fyrirkomulag var viðunandi um tíma meðan á viðgerð kvennaklefa stæði en sá tími er löngu liðinn. Engin viðleitni virðist hafa verið sýnd (svo greinarhöfundur viti) til að gera við þá og fjárskorti borið við. Karlar virðast njóta algjörra forréttinda í Sundhöllinni.“
Þá vitnar Edda í grein sem birtist í Morgunblaðinu í desember árið 2018 en þar var sagt að samkvæmt fjárhagsáætlun Reykjavíkurborgar sé gert ráð fyrir að borgin skili afgangi sem nemi um 3,6 milljörðum króna á árinu 2019 sem meðal annars yrðu notaðir í mikla uppbyggingu innviða.
„Þessi góði árangur í rekstri borgarinnar er áréttaður í grein í Morgunblaðinu 8. maí sl. (Segir borgarstjórn…). Þar eru m.a. talin upp metnaðarfull verk borgarstjórnar – t.d. að áhersla hafi verið lögð á góða innviði, framúrskarandi þjónustu og fjárfest hafi verið í íþróttamannvirkjum. – Hafi fjárskortur hindrað viðgerð á kvennaklefum Sundhallarinnar ætti þeirri hindrun nú að vera rutt úr vegi, en af einhverjum ástæðum hafa ráðamenn hvorki metnað né vilja til verksins.“
Edda vitnar því næst í ummæli forstöðumannsins úr fyrrnefndri grein en þar sagði hann að ekki mætti gera neitt í þessu húsi, það verði allt að vera eins og það hefur verið.
„En því miður er ekki allt eins og það var. Sundhöll Reykjavíkur er, eða var, friðuð og er ein fárra bygginga sem Reykjavík getur státað af. Klassík að utan sem innan. Enda var byggingin nefnd „höll“. Það er með ólíkindum að innviðum þessarar glæsilegu byggingar hafi að þarflausu verið breytt svo kalla má skemmdarverk. Þeir sem stóðu að byggingu útilaugarinnar og breytingum á innviðum Sundhallarinnar hafa ekki borið virðingu fyrir verki Guðjóns Samúelssonar arkitekts, ekki borið skynbragð á sérstöðu Sundhallarinnar sem sundstaðar, glæsileik hennar sem byggingar og gildi hennar sem menningarverðmætis. Sundhöll Reykjavíkur átti að varðveita í sinni upprunalegu mynd. Hún er barn síns tíma og átti að fá að vera það, hún ber vitni um stórhug og metnað þeirra sem reistu hana á erfiðum tímum. Gildi hennar sem frábærs sundstaðar hefur ekki rénað. Hafi þótt nauðsynlegt að byggja útilaug á þessum litla, auða bletti, sunnan við Sundhöllina hefði þurft að haga verki á annan hátt.“
Edda segir konur í borgarstjórn, íþrótta- og tómstundasviði og á Jafnréttisstofu bera skyldu til að sinna eftirliti með framkvæmd jafnréttislaga og Kvenréttindafélaginu (sem skv. grein í Morgunblaðinu 7. febrúar sl. fékk 10 milljónir til m.a. „að takast á við kynjakerfið“). Aðrir gæslumenn jafnréttis kynja í borginni eiga þá að sjá til þess að þeim konum sem sækja Sundhöllina sé ekki sýnd sú óvirðing að ætla þeim miklu verri aðstöðu heldur en körlum.
„Jafnrétti kynjanna felst ekki eingöngu í því að konur fái til jafns við karla hæst launuðu embættin heldur á jafnrétti að ríkja á öllum sviðum, einnig í hversdagsleikanum, í hinu lága sem hinu háa.“
Hún segir misréttið sem konum er sýnt jaðra við kvenfyrirlitningu.
„Það kemur úr hörðustu átt að borgaryfirvöld og ráðamenn Sundhallar, en þeim er skylt að framfylgja jafnréttislögum, skuli sýna konum sem sækja Sundhöllina misrétti sem jaðrar við kvenfyrirlitningu. Sú aðstaða sem Sundhallarkonum er ætluð er algerlega óhæf. Gera þarf við kvennaklefana sem fyrst svo konur fái þá aðstöðu í Sundhöllinni sem þeim var frá upphafi ætluð. Annað væri kynbundið misrétti og er ólíðandi.“
