DV hefur sagt í vikunni sagt fréttir af Böðvari Guðmundssyni. Böðvar er ungur maður sem fékk dóm árið 2014 fyrir kynferðislega áreitni á hendur fjórtán ára dreng. Auk þess fundust yfir fimm hundruð myndir í tölvu hans og farsíma af börnum í kynferðislegum stellingum. Í flestum tilvikum voru börnin í bleyju.
Í dómnum frá 2014 kemur fram að Böðvar sé með ódæmigerða einhverfu og sé í hárri áhættu fyrir kynferðislegri hegðun gegn börnum. Einnig kemur fram að hann sé haldinn barnagirnd og hafi blæti fyrir bleyjum, snuðum og öðru sem tengist ungbörnum.
DV hefur áður fjallað um Böðvar en hann stundaði það að setja sig í samband við mæður, ræða við þær um bleyjunotkun barna þeirra, undir því yfirskini að hann ætti sjálfur börn, og bjóðast til að passa börnin eða falaðist eftir myndum af þeim. Nú er Böðvar kominn á kreik aftur en upp komst í vikunni að hann hefði stolið mynd af íslensku barni til að komast á nýjan leik í samband við mæður ungbarna. Virkilega óhugnanlegt og ein af verstu martröðum foreldra.
Þrátt fyrir allt þetta og þrátt fyrir allar upplýsingarnar sem liggja fyrir um Böðvar getur lögreglan ekkert gert fyrir þá foreldra sem lenda í slíkum myndastuldi. Þeirra hendur eru bundnar. Foreldrar sem hafa lent í slíkum ógeðfelldum myndaþjófnaði geta heldur ekkert gert – nema þeir taki hreinlega lögin í sínar eigin hendur, sem hefur aldrei í sögunni fengið farsælan endi. Eftir stendur að mynd af barni sem gæti verið þitt liggur kyrfilega geymd í tölvu barnaníðings og alltof óhugnanlegt að ímynda sér við hvers konar tilefni hún verður dregin fram á skjáinn í fullri upplausn.
Hvers konar samfélagi búum við eiginlega í? Hvernig getur það staðist, ef dæmdur barnaníðingur með blæti fyrir snuðum og bleyjum getur stolið mynd af grunlausum foreldrum til að svala sínum þörfum, að ekkert sé að gert? Hljómar þetta ekki eitthvað bogið? Þetta virðist vera klassískt dæmi sem endurtekur sig í sífellu á Íslandi – það þarf eitthvað stórfenglega hræðilegt að gerast svo gripið sé inn í.
Margoft hefur laga- og refsirammi á Íslandi verið gagnrýndur. Fangelsisdómar þykja of vægir. Við það má bæta að dómskerfið virðist gjörsamlega hafa misst af lest síaukinna vinsælda samfélagsmiðla. Skilin á milli raunheims og netheims verða sífellt minni og eftir situr lögreglan með takmarkaða lagaheimild vegna úrsérgenginna laga. Þessu þarf að breyta og fljótt. Tæknibyltingin bíður ekki eftir okkur og það er gróf vanræksla að ætla að bíða eftir að harmleikur gerist beint fyrir framan tölvuskjáinn okkar.
