„Hungurmörk einstæðrar móður og tveggja barna hennar eru á miðnætti föstudagskvöldið 22. febrúar.“
Þannig hefst pistill eftir Gunnar Smára Egilsson formann Sósíalistaflokksins á Facebook. Þar fer Gunnar Smári ítarlega yfir kjör einstæðra mæðra og setur upp dæmi konu sem hefur 300 þúsund í mánaðarlaun, raunveruleiki sem margir Íslendingar búa við. Hún borgar 12 þúsund krónur í lífeyrissjóð, 2.100 kr. í félagsgjald og 49.940 kr. í skatt. Þá stendur einnig til að mótmæla kjörum þeirra lægst settu þann 23. febrúar á Austurvelli og eru það Gulu vestin sem standa fyrir mótmælunum sem bera nafnið Hungurgangan. Gunnar Smári segir:
„Eftir standa 235.960 kr. sem þessi verkakona fær útborgað. Því til viðbótar fær fjölskyldan 68.724 kr. í meðlag með börnunum og 77.625 kr. í barnabætur, samtals 382.309 kr. til ráðstöfunar eftir skatta og frádrátt.“
Konan er síðan á leigumarkaði og tilgreinir Gunnar Smári að meðalfermetraverð á þriggja herbergja íbúð í mið- og vesturbæ Reykjavíkur, þar sem flestar leiguíbúðir eru, er í dag 2.801 kr. fermetrinn eða 210.075 kr. fyrir 75 fermetra íbúð. Gunnar Smári segir:
„Einstæð móðir og tvö barna hennar með 300 þús. kr. tekjur á mánuði plús meðlag fær 50.261 kr. í húsnæðisbætur. Reikna má með 15 þús. kr. í hússjóð, rafmagn, hita og annan húsnæðiskostnað. Nettó húsnæðiskostnaður er því 174.814 kr. á mánuði.
Ef annað barnið er í dagvist meðan mamman vinnur þá kostar það fjölskylduna 21.512 kr.“
„Eftir skatt, lífeyrissjóð, launatengd gjöld, húsnæðiskostnað og dagvist hefur fjölskyldan því 185.983 kr. fyrir öðrum útgjöldum; fæði, klæði, samgöngum o.s.fv,“ bendir Gunnar Smári á og bætir við:
„Samkvæmt framfærsluviðmiðum Umboðsmanns skuldara á einstæðu foreldri með tvö börn að duga 236.730 kr. á mánuði fyrir öðrum kostnaði en dagvist, húsnæðiskostnaði og tilheyrandi. Það gera 8.455 kr. á dag.“
Þegar hér er komið við sögu hefur einstæða móðirin og börn hennar einungis 185.983 kr. til ráðstöfunar. Sú kalda sorglega staðreynd blasir við að fjölskyldan á því aðeins fyrir framfærslu sinni í febrúar fram að miðnætti föstudagskvöldið 22. nóvember. Gunnar Smári segir:
„Þegar klukkan slær eru allir peningar búnir og fram undan helgi og heil víka, allt fram á föstudaginn 1. mars þegar launin koma. Hungurmörk þessarar fjölskyldu liggja því á miðnætti föstudaginn 22. febrúar. Hún getur lifað þangað til, en ekki eftir það. Frá aðfaranótt laugardagsins fram á föstudagseftirmiðdag mun þessi einstæða móðir og börnin hennar tvo svelta. Þannig er Ísland í dag.“
Gunnar Smári hefur einnig birt fleiri dæmi og færir rök fyrir því að einstaklingur með 300 þúsund í laun verði við hungurmörk 21. febrúar klukkan þrjú. Gulu vestin hafa því ákveðið að boða til Hungurgöngu þann 23 febrúar klukkan tvö á Austurvelli. Um þann viðburð segir:
„Fólk á lægstu launum, örorkulífeyri og eftirlaunum hefur ekki nægar tekjur til að lifa út mánuðinn. Þetta á við um tug þúsundir einstaklinga og fjölskyldna. Það er þjóðarskömm.“
Þá segir enn fremur:
„Við mótmælum að fólki fái ekki laun og lífeyri sem dugar fólki ekki til að framfleyta sér. Við mótmælum því að í einu af ríkustu samfélögum veraldar sé fólk dæmt til fátæktar, bjargarleysis, ótta og örvæntingar.
Vér mótmælum öll. Á Austurvelli laugardaginn 23. febrúar. Á þeim degi hafa þúsundir landsmanna stigið yfir hungurmörkin, eru búin með launin sín og lífeyri í febrúar, eiga ekkert eftir til að framfleyta sér út mánuðinn.“
Er skorað á fólk sem býr við þessar ömurlegu aðstæður að mæta á Austurvöll og skila skömminni. Þar segir:
„Þau bera ekki ábyrgð á fátæktinni sem þau hafa orðið fyrir. Það er samfélagið sem ber ábyrgðina. Og það er til lausn; að hækka lægstu laun og lágmarks lífeyri og eftirlaun.
Fólk sem ofbýður þær aðstæður sem fólk á lægstu launum eru búnar er hvatt til að mæta á Austurvöll og sýna samstöðu með láglaunafólki, öryrkjum og eftirlaunafólki.“
Hér má lesa frekari upplýsingar um viðburðinn.
