Gunnar lagði af stað ásamt parinu í 9 daga ferð um landið en þegar þau voru að aka á veginum að Heinabergslóni blasti við þeim ansi óhugnanleg sjón. Þau tóku eftir einhverju sem líktist allra helst manneskju, liggjandi á grúfu sirka 200 metra frá veginum.
„Ég sá þarna eitthvað sem leit út fyrir að vera mannslíkami sem lá og það leit alveg þannig út þangað til við vorum komin alveg upp að þessu. Við héldum í rauninni bara að við værum að koma að einhverri manneskju sem væri í neyð eða að þetta væri líkfundur.“
Hann stöðvaði bílinn og rauk með parinu í átt að því sem þau héldu að væri lík. Það var ekki fyrr en þau voru komin mjög nálægt að þau sáu að þarna var um brúðu að ræða.
„Já kannski gott að þetta var ekki manneskja í nauð eða lík sem við vorum að finna þarna.“
Í samtali við DV segir Gunnar það hafa verið heppilegt að parið sem hann var að ferðast með hafi gengið í gegnum ýmislegt en konan er herlæknir og maðurinn hennar kennir köfun í hernum.
„Fólkinu var náttúrulega svolítið brugðið en þau eru bæði búin að vera í hernum og reynd í ýmsu þannig þetta var ekkert mál fyrir þau en þetta hefði getað verið óþæginleg upplifun fyrir suma.“
Þegar þau keyrðu síðan 100 metrum lengra sáu þau lítið skilti sem útskýrði að um leikmynd væri að ræða.
„En þá spyr maður hvaða fáviti setur upp skilti talsvert eftir að maður er búinn að rjúka út úr bílnum hlaupandi að hugsanlegum líkfundi eða manneskju í neyð?“
Gunnar segir það vera kæruleysi að skilja þetta svona eftir því þetta hefði getað orðið heljarinnar mál.
„Maður pældi ekkert í þessu en síðan talaði ég við lögreglukonu og hún sagði þetta vera grafalvarlegt mál því ef það hefði einhver komið að þessu sem hefði ekki þorað að koma nógu nálægt. Þá hefði þetta bara verið allsherjar útkall sem hefði farið í gang, bara meiriháttar dæmi.“
