Enska borgarastyrjöldin var raunveruleg og áþreifanleg. Hún var háð milli konungssinna og lýðveldissinna árin 1642 til 1651 og lauk með því að Karl II. Englandskonungur var hálshöggvinn. Við tók áratugur af stjórn hins óvinsæla Olivers Cromwell og svo var krúnan endurreist.
Cromwell þurfti að hafa mikið fyrir að knésetja konungsmenn og elti þá til endimarka ríkisins. Cornwall-skagi, í suðvesturhluta Englands, var eitt af síðustu vígjum konungssinna. Cromwell náði stærstum hluta skagans á sitt vald árið 1648 en þá flúði konungsflotinn til eyjanna Scilly, suðvestur af tanganum. Scilly-eyjar voru forn áningarstaður víkinga og þar stóð mikið virki. Á þessum tíma voru eyjarnar í eigu Johns Granville, jarls af Bath og eins mesta herforingja konungssinna.
Víkur nú sögunni austur yfir Norðursjó til Hollands. Hollendingar voru tiltölulega nýtt ríki og höfðu öðlast sitt sjálfstæði frá Spánverjum með dyggum stuðningi Englendinga. Þjóðirnar voru líkar og byggðu mátt sinn á öflugum her og kaupskipaflota. Þegar kom að borgarastyrjöldinni þurftu Hollendingar að velja sér bandamann. Völdu þeir þá Cromwell þar sem þeir töldu hann líklegri til þess að enda ofan á.
En ákvörðunin varð Hollendingum dýrkeypt. Hinn öflugi floti Granville herjaði á hollensk kaupskip í Ermarsundi og rændi miklu magni af dýrmætum varningi. Hollendingar urðu að lokum þreyttir á þessu og árið 1651 sendu þeir flotaforingjann Maarten Tromp með tólf herskip til Scilly-eyja til að krefjast bóta fyrir skipin og vörurnar. Honum varð hins vegar ekki ágengt í för sinni og fékk í raunar engin haldbær svör frá heimamönnum. Á þessum tíma var næstum allt England í höndum Cromwell og brá Tromp þá á það ráð að lýsa yfir stríði gegn Scilly-eyjum.
Tromp aðmíráll yfirgaf eyjarnar án þess að hleypa af skoti og tveimur mánuðum síðar gafst konungsflotinn formlega upp fyrir þingsinnum. Tromp sneri aftur til Hollands en þar þótti sú ákvörðun hans að lýsa yfir stríði gegn eyjunum undarleg og hreinlega vandræðaleg. Enn þá vandræðalegra hefði verið að falast eftir friðarsamningum við Scilly-eyjar eða gefa formlega út yfirlýsingu þess efnis. Var því ákveðið að þegja málið í hel og láta eins og þetta hefði aldrei gerst. Skömmu síðar hófst reyndar stríð milli Hollendinga og Englendinga, sem þá var í höndum Cromwell.
Leið nú tíminn, árin og aldirnar, og allir leikmenn úr þessu leikriti hurfu yfir móðuna miklu. Eyjaskeggjar á Scilly gengu í gegnum sína sjóskaða og Tyrkjarán og hugsuðu lítt um stríðið við Hollendinga. Hollendingar byggðu upp mikið flotaveldi og lögðu undir sig eyjaklasa í Vestur- og Austur-Indíum en létu Scilly-eyjar í friði.
Það var ekki fyrr en á síðari hluta 20. aldar sem fræðimenn fóru að gefa þessu stríði gaum. Aðeins ein skrifleg heimild er til um stríðsyfirlýsingu Tromp, það eru æviminningar Bulstrode Whitelocke lávarðar. Hafa menn efast um þessa stríðsyfirlýsingu og sagt að hún hafi kannski frekar verið innistæðulaus hótun. Aðrir hafa bent á að Tromp hafi ekki haft neitt umboð til þess að lýsa yfir stríði, hvorki gegn ríkjum né eyjaklösum. Stríðið á milli Hollendinga og Scilly-eyja varð goðsögn.
Árið 1890 urðu Scilly-eyjar sjálfstætt sveitarfélag. Í dag búa þar rúmlega 2.000 manns og eru þeir, rétt eins og Hollendingar, þekktir fyrir mikla blómarækt. Sagnfræðingur að nafni Roy Duncan sat í sveitarstjórninni árið 1985, og hafði hann mikinn áhuga á þessu meinta stríði við Hollendinga. Taldi hann sjálfur að stríðið hefði aldrei raunverulega átt sér stað.
Duncan skrifaði hollenska sendiráðinu í Lundúnum bréf þess efnis og fékk til baka svar um að Hollendingar sjálfir litu svo á að stríðið væri raunverulegt. Hefði það staðið yfir í þrjú hundruð þrjátíu og fimm ár með engum formlegum vopnahléum. Duncan ákvað þá að bjóða hollenska sendiherranum, Jonkheer Rein Huydecoper, til Scilly til þess að semja um frið. Þáði hann boðið og skrifaði undir 17. apríl árið 1986.
