Hrekkjavaka er ekki bara hátíð fyrir börnin heldur nota margir fullorðnir einstaklingar tilefnið til að leyfa sköpunargleði að njóta sín og hleypa út sínum innri börnum. Einkum hvað varðar skreytingar og búninga.

Renee Ryan er mikill aðdáandi hrekkjavökunnar og býr gjarnan til sínar eigin skreytingar sem krefjast oft mikillar vinnu. Hún vandar sig mikið við verkið og því ætti hún eiginlega að líta á það sem hrós að nágranni hennar hafi hringt beint í lögregluna þegar hann sá nýjustu skreytinguna.

Renee hafði nefnilega notað frauðplast, teppi, límband, reipi og ruslapoka til að búa til sannfærandi skreytingu sem leit alveg eins út og líkamsleifar sem vafðar hafa verið inn í poka.

„Lögreglan kom heim til mín og sagði að fólk hefði haft samband og tilkynnt að það væri lík hangandi á tré í garðinum mínum.“

Renee útskýrði fyrir lögreglunni að þarna hefði ekkert misjafnt átt sér stað, heldur aðeins velheppnuð hrekkjavökuskreyting.

Málið var þó ekki búið. Því lögreglan sneri aftur og í þetta sinn til að tilkynna Renee að skreytingar hennar væru að stuða (e. triggered„) nágranna sem hefðu nýlega misst ástvin.

Renee ákvað í ljósi þess að fjarlægja skreytinguna, þó svo að sonur hennar hafi við það orðið vonsvikinn. Hún skrifað svo færslu á Facebook þar sem hún ávarpaði þann sem hefði kvartað.

„Til manneskjunnar sem hringdi aftur á lögregluna. Ég veit hver þú ert og ég finn til með þér og samhryggist. Að fjarlægja skreytinguna er þó ekki að fara að fjarlægja sársaukann sem hjartað þitt er að upplifa.“