Svanhvít Tryggvadóttir framleiðandi og eiginmaður hennar Georg Holm kenndur við Sigur Rós, hafa marga fjöruna sopið líkt og DV greindi frá í nýlegur helgarviðtali. Dóttir þeirra greindist með krabbamein aðeins fjögurra mánaða gömul svo Svanhvít var heima með hana í sóttkví í heilt ár sökum þess að svo ungt barn hefur ekki ónæmiskerfi til að takast á við utanaðkomandi sýkla. Á tímum sem þessu setur saga hjónanna lífið svo sannarlega í samhengi.
Svanhvít var í helgarviðtali við DV
„Við bjuggum um tíma í Girona á Spáni sem er stórkostlegur staður. Við vorum að keyra um Spán og enduðum einhvern veginn alltaf þarna. Þetta var æðislegt. Við vorum þarna í tvö og hálft ár og bjuggum um tíma í kringlóttu húsi sem var gömul vatnsmylla.“ Ævintýrið tók þó snarpan enda fjórum mánuðum eftir að dóttir þeirra Elena kom í heiminn.
„Elena verður lasin fljótlega eftir að hún fæðist. Fær vanvirkan skjaldkirtil og gulu. Það er fylgst vel með henni þarna úti en hún fær kýli á gagnaugað sem fer ekki. Ég fékk á tilfinninguna að það væri eitthvað meira að þrátt fyrir að okkur væri ítrekað sagt að hún hlyti að hafa rekið sig í og að þetta ætti bara að jafna sig. Við tókum strax þá ákvörðun að flytja heim og vera nær fjölskyldunni okkar. Hún er bara fjögurra mánaða og þetta kýli fer ekki. Hérna heima er okkur sagt af þremur íslenskum læknum að þetta séu bara hausamótin að jafna sig, þetta sé bara fituhnúður og að við þurfum ekki að hafa áhyggjur. En við gátum ekki hætt að hafa áhyggjur. Þetta er barnið okkar.“
Eftir ítrekaðar læknisheimsóknir er Elena sett í segulómskanna og í ljós kemur að hnúðurinn er æxli. „Hún var með æxli úti um allan líkamann. Í rifbeinunum, mjöðmunum, úti um allt höfuðið. Þarna er hún rúmlega fimm mánaða. Krabbameinið sem hún greindist með heitir histiocytosis og við tók krabbameinsmeðferð. Hálft ár í lyfjameðferð og svo stanslaus tékk. Ég er í raun í sóttkví með hana heima í heilt ár því svona lítið barn er ekki komið með ónæmiskerfi. Spritt í forstofunni og Georg fór bara út í búð og ég hékk úti í glugga. Þetta var mjög erfitt fyrir Sölku, sem var þá sex ára. Hún fór í skólann en gat ekki fengið neina vini í heimsókn. Það voru örfáir sem fengu að koma inn á heimilið. Georg var mikið í burtu vegna vinnu og Adda vinkona mín hélt mér gangandi. Hún mætti, þvoði sér og sprittaði og kom og skemmti mér. Við gátum fíflast saman. Það var nauðsynlegt.“
Aðspurð um andlega líðan á þessum erfiða tíma segist hún ekki hafa leyft sér að hugsa um veikindin og hvað gæti gerst. „Þetta var bara normið. Ég sé það núna þegar ég horfi til baka hvað þetta var erfitt. En sem betur fer er gerð þessa sjúkdóms þannig að þetta krabbamein kemur ekki aftur. Þetta er mjög sjaldgæft.“
