Plötusnúðurinn Kaskade segir frá fyrstu Íslandsheimsókn sinni sem byrjaði vægast sagt mjög brösuglega, en á ákveðnum tímapunkti hélt hann að lífi sínu væri lokið.

Kaskade var á leið til Bandaríkjanna eftir að hafa klárað tónleikaferðalag um Evrópu. Hann var sofandi í flugvélinni þegar hann vaknaði við lykt af brenndu plasti. Hann segir frá atvikinu í færslu á Facebook.

„Fyrsta skiptið sem ég fór til Íslands þá kviknaði í flugvélinni,“ segir hann.

„Ég var sofandi þegar ég vaknaði við lykt af brenndu plasti. Það var augljóst að eitthvað væri virkilega að þegar aðalfarrýmið varð þokukennt og fylltist af reyk. Áður en hjartað mitt og ímyndunaraflið gat farið á fullt þá heyrðist DING og flugmaðurinn sagði að við ætluðum að neyðarlenda í Reykjavík. Ég hafði margar spurningar en sú stærsta var: Hvað er langt í Reykjavík?“

Kaskade sá farþega gráta og haldast í hendur. „Spurningin sem brann á vörum mér, er ég í alvöru að fara að deyja þetta síðdegi? Er þetta í alvöru endirinn því þetta virtist svo tilkomulítið,“ segir Kaskade.

„Að sjá annað fólk í svona miklu uppnámi hafði mikil áhrif á mig. Það gerði þetta raunverulegt. Ég bað um að sjá Naomi aftur og að sjá dætur mínar aftur. Ég horfði út um gluggann og eina sem ég sá var sjórinn. Þegar við sáum loksins land, þegar við sáum loksins Ísland, þá byrjuðu allir að klappa og fagna, eins og við værum stödd á fótboltaleik.“

Sem betur fer tókst flugvélinni að lenda örugglega á Íslandi og var farið með farþegana til Reykjavíkur.

„Fólk var að knúsa hvort annað, brosandi og hlægjandi, að deila sögum af því sem gerðist og upplýsingum. Ég sat í rútunni, með sólina skínandi í andlit mitt, og hugsaði hve heppinn ég væri að vera á lífi.“