„Mamma og pabbi fóru í ÁTVR og keyptu vín og bjór fyrir helgina fyrir næstum þrjátíu þúsund krónur. Þau ætluðu að hafa það huggulegt og einnig bjóða vel völdum vinum í heimsókn og veita vel.“

Þannig hefst dæmisaga sem séra Jóhanna Magnúsdóttir deilir á samskiptamiðlum. Þeir sem lesa lengra ættu að átta sig fljótlega á samhenginu. Jóhanna heldur áfram:

„Börnin þeirra, fjögur stykki, – báðu um bland í poka og snakk til að hafa kósý um helgina og báðu um 1500 krónur samtals, en þá andvörpuðu foreldrarnir og spurðu börnin hvort þau héldu að þau skitu peningum – og því fylgdi sögunni að með þessu áframhaldi hefðu þau ekki efni á að halda húsinu og þá hefðu þau (börnin) nú mikið á samviskunni!!“

Þarna er Jóhanna eins og lesendur hafa nú áttað sig á, að deila á stjórnvöld vegna þeirrar krísu sem upp er komin á Landspítalanum, þar sem um 30 ljósmæður hafa sagt upp störfum þar sem þær eru ósáttar við að launakjör sín. Jóhanna lýkur dæmisögunni á þessum orðum:

„Það er svona sem ríkisstjórn Íslands kemur fram við almenna launþega. Bruðlar í sjálfa sig og „vini“ sína – en kvartar og kveinar yfir launþegunum sem gera í raun eðlilegar kröfur.“