Nú þegar hrekkjavakan er komin og farin er kjörið tilefni um helgina til þess að halda upp á alls kyns skrímsli, stökkbreytt fyrirbrigði sem og hina látnu og lafandi. Uppvakningar hafa alla tíð verið sérlega vinsælir hjá almenningi og skoðanir eru sífellt skiptar um hvort þeim fylgi meiri óhugnaður þegar þeir rölta sultuslakir eða eru á hlaupum.
Það er góð regla í lífinu að vera öllu viðbúinn, sama hversu fjarstæðukenndar aðstæður er um að ræða. DV fór á stúfana og ræddi við nokkra sprellfjöruga en dygga aðdáendur uppvakninga og velti því fyrir sér hvað væri best að gera ef upp kæmu endalok heimsins í formi fyrirbæris sem nefnist „Zombie apocalypse“.
Væri ef til vill sniðugast að keyra í afskekktan bústað með gott útsýni og hafa riffil að vopni? Hvað með að loka hlerum Smáralindar og nýta sér auðlindirnar þar eða birgja sig upp í IKEA þar sem aldrei væri skortur á svefnplássi eða rými?
Sjáum hvað sérfræðingarnir segja.
Hvað myndi ég gera ef að það kæmi íslenskur uppvakningafaraldur? Ég var með svipaða pælingu í þættinum um daginn. Flest höfum við séð myndir þar sem að hetjan er yfirbuguð og fjölskylda hetjunnar lendir í hremmingum. Oft hef ég hugsað mér að ég myndi taka æði ef að þetta væri ég, yfirbuga andstæðingana og bjarga fjölskyldunni. En sjálfsagt yrði manni bara slátrað og fjölskyldan dregin á braut.
Ég myndi alltaf reyna að bjarga fjölskyldu minni ef uppvakningar færu að ráfa um. Til að vera undirbúinn myndi ég byrja á því að steypa „bunker“ undir viðbygginguna við húsið mitt og safna vistum. Þá get ég brugist við og forðað öllum með stuttum fyrirvara. Líklega er best að forðast þéttbýl svæði og þess vegna er ég með breyttan fjallabíl kláran í innkeyrslunni. Innsæið segir mér að halda til fjalla í stað þess að finna eyju. Á fjöllum gæti ég fundið kofa og verndað fjölskylduna þar. Á leiðinni myndi maður reyna af fremsta megni að ná sambandi við umheiminn og græja loftbrú af landinu bláa. Ég myndi ekki notast við skotvopn, hvellir bergmála í fjöllum og draga að sér frekari hjarðir uppvakninga. Ég myndi nota smíðaverkfæri sem vopn. Sérstaklega Estwig 20 únsu hamar. Ef ske kynni að maður þyrfti að ílengjast með fjölskyldunni í kofanum myndi ég leggja gildrur fyrir sauðfé og veiða mér íslenskt fjallalamb til matar. Þetta myndi fjölskyldan borða ásamt Heinz-baunum sem hafðar voru með úr byggð. Nóg er af vatni á fjöllum.
Ef lokabaráttan yrði háð við kofann myndi ég knúsa börnin mín og hughreysta konuna mína. Gefa henni lyklana að fjallajeppanum og skunda út fyrir kofann með öll þau vopn sem hönd á festir. Ég myndi berjast við uppvakningana á meðan börnin og konan kæmust undan. Börnin myndu sjá mig, föður sinn, út um afturgluggann að senda þeim fingurkoss rétt áður en að ég myndi leggja í lokaatlöguna. Brosandi kveð ég svo þennan heim vitandi að ég dó sem hetja.
Ómar Úlfur Eyþórsson, útvarpsmaður, smiður
Það fyrsta sem ég myndi gera er að safna saman fjöldskyldu og vinum og stofna hóp saman. Þá förum við öll og finnum leðurjakka og rifin föt. Síðan brjótumst við inn á hárgreiðslustofur og stelum öllu hárspreyi og augnfarða sem finna má. Bara svo að við getum neglt niður þennan pönkstíl sem fylgir alltaf heimsenda, þá erum við allavega tilbúin fyrir áframhaldið.Hafsteinn Hafsteinsson – myndlistarmaður, rithöfundur, uppvakningaséní
Þetta er spurning um „þegar“, ekki „ef“. En þegar „zombie apocalypse“ ber að garði mun ég líklega halda mig við áætlun félaga míns, hans Arnars Benjamíns Kristjánssonar. Ég hinkra í þrjá daga áður en ég aðhefst nokkuð til að leyfa öllum vitleysingunum að fara sér að voða og koma sér úr veginum. Svo hoppa ég á fararskjóta, helst mótorhjól til að komast milli klesstra bíla, bruna í Búðardal til að birgja mig upp af dósamat og keyri eins langt norður á Hornstrandir og ég get. Þá tekur við löng ganga að Reykjafirði, sem er afskekktur og einangraður staður með góðri sundlaug.
Líkurnar á að rekast á eftirlifendur eða uppvakninga þar eru nánast engar, auk þess að gott aðgengi er að fuglabjörgum og fiskimiðum skammt frá. Sveðjur og hamrar verða geymd í hverju skúmaskoti, tilbúin til notkunar, og á nokkrum árum væri hægt að grafa gott síki, fyllt með beittum lurkum allt í kringum húsin. Svo er bara að taka því rólega í lauginni og bíða eftir því að þyrla komi að sækja mann – því það er jú flugvöllur þarna líka. En ef allt klikkar þá veit ég líka um hús nálægt Bifröst sem hefur skothelt gler í öllum gluggum sem er hreinlega að grátbiðja um að verða gert að virki.
Guðni Líndal Benediktsson – rithöfundur, kvikmyndagerðarmaður
LÉTTUR FARANGUR
Uppvakningar geta komið þér á óvart á hverri stundu. Því meiri farangur, því minni lífslíkur.
ÚTHALD
Til þess að flýja uppvakninga er nauðsynlegt að vera í góðu formi. Til þess að vera í góðu formi þarf að færa ýmsar fórnir. Því er sniðugt að skilja kanilsnúðana eftir, eða nota þá ef enga aðra fæðutegund er að finna. Það sakar heldur ekki að eiga góða hlaupaskó.
EINANGRUN
Það er sniðugast að láta draumóra um útilegur og varðeld eiga sig. Þú veist aldrei hvað getur komið að þér.
EGGVOPN FREMUR EN SKOTVOPN
Hnífar, sveðjur og sambærileg vopn eru ekki þau bestu í svona faraldri, en að minnsta kosti þarftu ekki að hlaða þau.
NOTAÐU HÖFUÐIÐ
… og gættu þess að afhöfða óvinina við hvert gefið tækifæri. Enginn haus, enginn árangur – þetta á bæði við um þig og uppvakninga.
NJÓTTU SMÁATRIÐANNA
Hvort sem það er faðmlag frá nánum einstaklingi, hreina loftið í kringum þig eða ótrufluð salernisferð. Lífið er stutt og það er í dag.
