Það bar til um þessar mundir að sú furðufregn barst að nafngreindir fjölmiðlamenn hefðu gert út tálbeitu af erlendum uppruna til að þykjast líklegur til stórræða í fasteignaviðskiptum hérlendis, en tilgangurinn hafi verið þau undirmál að þýfga ungan fasteignasala um afstöðu föður hans til hvalveiða.

Faðirinn, Jón Gunnarsson, þingmaður, var þá og er enn óbreyttur þingmaður, hefur aldeilis ekki legið á skoðunum sínum um mikilvægi hvalveiða hér við land. Skynsöm sjálfbær nýting náttúruauðlinda heitir það á tyllidögum.

Það hafi svo gerst nýverið að þessir tilteknu blaðamenn hafi gert tilraun til að hlýða Jóni Gunnarssyni yfir atriði sem tálbeitan hafði komist að.

Svarthöfði játar að hann á erfitt með að grynna í þessu máli. Hvernig er það rökrétt framvinda í fasteignaviðræðum að spyrja menn út í afstöðu föður fasteignasalans til hvalveiða þegar hvert mannsbarn hér á landi, og jafnvel víðar, er vel heima í því atriði?

Nú er Jón Gunnarsson vörpulegur maður til orðs og æðis og ætti ekki að bregða við aulalegar tilraunir erlendrar tálbeitu til að grafa upp afstöðu hans til þessa atvinnuvegar.

Svarthöfða fannst því bera nýrra við þegar hann las samfélagsmiðlafærslu Jóns í morgunsárið þar sem þingmaðurinn þrengir sér í búning fórnarlambsins og sér samsæri í öllum hornum. Á þessu framferði tálbeitunnar hlýtur að vera önnur og bitastæðari skýring en þar er haldið fram.

Svarthöfða finnst önnur hlutverk en hlutverk fórnarlambsins fara Jóni betur og ef þetta á að vera leikur til að snúa við arfaslöku gengi Sjálfstæðisflokksins í skoðanakönnunum undanfarið, sýnist Svarthöfða að það skot hafi geigað.

Það veit þó á gott að þótt vælubíllinn eigi annríkt nú um stundir, munar hann ekkert um að renna við hjá Jóni og bjóða honum far á bláum ljósum.