„Sögurnar um dans forsætisráðherra og fjármálaráðherra eru sögur sem má ekki segja. Þær eru mjög vandræðalegar og það væri óviðeigandi að vísa í þær sem táknmynd fyrir núverandi stjórnarsamstarf. Það kom því mörgum á óvart þegar vinstri og hægri gengu saman út á dansgólfið í upphafi þessa kjörtímabils undir rólegri framsóknartónlist.“
Svona hefst pistill Bjarnar Levís Gunnarssonar, þingmanns Pírata, sem birtist í Morgunblaðinu í dag, en þar fjallar hann um stjórnarsamstarf stjórnarflokkanna. Hann segir fólk klóra sér í hausnum yfir undarlegum dansi Katrínar Jakobsdóttur forsætisráðherra við Bjarna Benediktsson fjármálaráðherra: „Það er djæfað yfir heilbrigðiskerfið, lindyhoppað yfir Landsrétt, valsað yfir sjávarauðlindina, steppað yfir stjórnarskrána og svo slammað yfir hálendið svo fátt eitt sé nefnt.“
Björn segir að síðasti danstími þeirra Katrínar og Bjarna hafi líklega verið á þriðjudag þegar aukaþingfundur var haldinn. Þar var lagt til að rætt yrði frekar um stjórnarskrána, en því var hafnað.
„Síðastliðinn þriðjudagur, þegar haldinn var aukaþingfundur, var líklega síðasti danstíminn á þessu kjörtímabili. Þar mæltum við Píratar fyrir breytingu við þingfrestun forsætisráðherra. Þar lögðum við til að þingið byði þjóðinni í dans um stjórnarskrána. Dansinn sem þjóðin bað um í atkvæðagreiðslu árið 2012, fyrir níu árum, og hefur ekki enn fengið. Þar gafst þingmönnum tækifæri til að greiða atkvæði um aukaþingfundi í ágúst til þess að bæta að minnsta kosti við breytingarákvæði í stjórnarskrána sem krefst ekki alþingiskosninga.
Atkvæðagreiðslan var áhugaverð, en tillöguna studdu þeir flokkar sem lögðu hana fram ásamt Pírötum; Samfylkingin og Flokkur fólksins. Nei sögðu Sjálfstæðisflokkur, Miðflokkur, Vinstri græn og Framsókn. Viðreisn sat hjá með orðum formannsins: „Ég get ekki tekið undir að það eigi að innleiða hina svokölluðu nýju stjórnarskrá.““
Þá fjallar Björn frekar um stjórnarskránna og segir til að mynd að ef hún væri tónlist væri þjóðin tónskáldið og þingið væri að dansa. Þá heldur hann því fram að Nýja stjórnarskráin innihaldi margar betrumbætur fyrir lýðræðið, sem verði þó að bíða vegna dans Katrínar og Bjarna.
„Vandinn sem við glímum við í dag, þegar kemur að stjórnarskrárbreytingum, er að þegar Alþingi samþykkir slíkar breytingar þá þarf að rjúfa þing og boða til almennra kosninga. Í þeim kosningum er ekki kosið um stjórnarskrárbreytingarnar sjálfar heldur er bara gert ráð fyrir hefðbundnum þingkosningum þar sem fólk kýs flokka eins og venjulega. Þessu viljum við breyta, þannig að fólk geti sagt álit sitt á þeim stjórnarskrárbreytingum beint – án þess að þurfa að kjósa stjórnmálaflokka á sama tíma. Það er jú þjóðin sem er stjórnarskrárgjafinn. Ef stjórnarskráin væri tónlist, þá er þjóðin tónskáld og þingið dansar eftir því hvort þjóðin spilar rokk, diskó eða polka.
Nýja stjórnarskráin inniheldur margar betrumbætur fyrir lýðræðið. Málskotsrétt fyrir þjóðina, frumkvæðisrétt, upplýsingarétt, frelsi fjölmiðla, auðlindaákvæði, jafnt vægi atkvæða og margt fleira. Nauðsynlegar uppfærslur fyrir nútímasamfélag. En þær verða að bíða á meðan forsætisráðherra og fjármálaráðherra klára dansinn sinn í friði. Ekkert þing og enginn stjórnarskrárstubbur síðustu fjóra mánuðina fyrir kosningar til þess að trufla ekki síðasta vangadansinn.“
