Gunnar Ingi Birgisson, fyrrverandi alþingismaður og bæjarstjóri, lést þann 14. júní síðastliðinn á heimili sínu í Kópavogi. Gunnar fæddist í Reykjavík 30. september 1947 og var því 73 ára þegar hann lést. Gunnar var kvæntur Vigdísi Karlsdóttur, sjúkraliða, og saman eiga þau dæturnar Brynhildi og Auðbjörgu Agnesi. Útför Gunnars fer fram í dag frá Lindakirkju klukkan 13.
Fjölmargir minnast Gunnars í Morgunblaðinu í dag en í þeim hópi má finna marga Sjálfstæðismenn, enda var Gunnar sjálfur gallharður Sjálfstæðismaður. Á meðal þeirra sem minnast Gunnars eru Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, Davíð Oddsson, ritstjóri Morgunblaðsins og fyrrum formaður Sjálfstæðisflokksins, Halldór Blöndal, formaður Samtaka eldri sjálfstæðismanna, og Ármann Kr. Ólafsson, bæjarstjóri Kópavogs og fyrrum þingmaður Sjálfstæðisflokksins.
„Undir hrjúfu yfirborðinu bærðist mýkri lund en margir vissu“
Í minningargrein Bjarna um Gunnar segir Bjarni að Gunnar hafi verið stór maður í öllum skilningi þess orðs. „Hann var stórbrotinn karakter, stundum stórkarlalegur, hann gat haft sína fyrirferð og allir vissu hvar þeir höfðu hann. Að öðrum ólöstuðum er hann einhver duglegasti maður, sem ég hef kynnst; hann hafði unun af að vinna og féll helst aldrei verk úr hendi,“ segir Bjarni.
„Gunnar hafði átt óvenjulega, jafnvel erfiða, æsku í fjölþættu fjölskyldumynstri, eins og það væri orðað nú. Því betur kunni hann að meta fjölskylduböndin sem hann knýtti með Vigdísi Karlsdóttur, eiginkonu sinni. Hann var skarpgáfaður, varð verkfræðingur og doktor í jarðvegsfræðum fullorðinn maður, sem nýttist honum mikið í stjórnmálastörfum hans.“
Bjarni minnist þess þegar Gunnar varð lykilmaður í bæjarstjórn Kópavogs í greininni. „Sjálfur varð Gunnar bæjarstjóri árið 2005. Það mikla framfaraskeið bæjarins sést best á því að íbúafjöldi Kópavogs nær tvöfaldaðist á þeim tíma og þar átti Gunnar drýgstan hlut. Það er gott að búa í Kópavogi, sagði Gunnar og menn vissu að hann gat trútt um talað,“ segir Bjarni. „Hann gat verið allra manna skemmtilegastur, góður sögumaður og glöggur á fólk. Og undir hrjúfu yfirborðinu bærðist mýkri lund en margir vissu.“
Þá segist Bjarni hafa dregið mikinn lærdóm af samskiptum sínum við Gunnar og að lokum þakkar hann honum fyrir störf hans í þágu sjálfstæðisstefnunnar, Kópavogsbúa, lands og þjóðar. „Guð blessi minningu hans.“
„Það varð sífellt betra að búa í Kópavogi“
Davíð Oddsson segir í minningargrein sinni að Gunnar hafi erið þróttmikill og fjörugur bæði í leik og starfi. „Hann gaf hvergi eftir. Hann var góður bróðir í pólitísku starfi okkar en ekki endilega í leik. Fyrir því fann maður í skákinni. Stöðurnar mínar þar urðu snemma rjúkandi rúst og Gunnar fylgdi fast á eftir. En snerran varð að lúta lögmálum spennu svo að Gunnar leitaði sér því öflugri andstæðinga og mætti ég því iðulega afgangi á kvöldfundum í þinghúsinu forðum,“ segir Davíð.
„Í hinu pólitíska starfi vorum við nær því að vera jafningjar og sáum æskilegar leiðir iðulega sömu augum, en ekki alltaf. Gunnar flutti rök sín af eðlislægum þrótti og það gat dugað til þess að endanleg niðurstaða varð nær hans sjónarmiðum en í hafði stefnt. En jafnvel þegar svo fór ekki urðu engin eftirmál og sjaldan endurteknar umræður um afgreidd mál. Gunnar var ekki með augun í baksýnisspeglinum.“
Líkt og Bjarni talar Davíð um áhrif Gunnars á Kópavog en hann segir að Gunnar hafi verið mikill happafengur fyrir bæjinn og síðar önnur sveitarfélög.
„„Það er gott að búa í Kópavogi,“ drundi í honum, eins og gera mundi úr tröllunum í fjöllunum og urðu óhagganleg sannmæli eftir því sem leið á tímann sem Gunnar hafði mest áhrif í bænum. Það varð sífellt betra að búa í Kópavogi. Og öllum sem þekktu til varð það ljóst að það var ekki síst vegna þess að Gunnar Birgisson stjórnaði því sveitarfélagi af óvenjulegum þrótti og sparaði sig hvergi.“
Davíð botnar minningargreinina með því að senda Vigdísi, eiginkonu Gunnars, og fjölskyldu þeirra hlýjar kveðjur með þökkum fyrir góð kynni. „Guð blessi þau öll.“
„Hann var laus við smámunasemi, hreinskiptinn og litríkur persónuleiki“
Halldór Blöndal minnist þess þegar hann kynntist Gunnari á sínum tíma en það var á 10. áratug síðustu aldar. „Samstarf okkar og samvinna þroskaðist í vináttu. Þá var ég samgönguráðherra en hann oddviti Sjálfstæðismanna í Kópavogi og umsvifamikill verktaki. Ég fann fljótt, að það var hægt að treysta því sem hann sagði,“ segir Halldór.
„Hann var laus við smámunasemi, hreinskiptinn og litríkur persónuleiki. Hann var velviljaður og kunni að hlusta og lét verkin tala. Hann hafði mikið starfsþrek og virtist alltaf geta bætt á sig verkefnum.“
Halldór segir að það hafi verið honum mikils virði sem ráðherra samgöngumála að eiga Gunnar sem vin og geta rætt við hann um þau verkefni sem þóttu brýnust á hverjum tíma.
„Álitamálin voru mörg og viðkvæm pólitískt, en fé af skornum skammti. En það var mikið í húfi. Það sjáum við hvarvetna ef við förum hringferð um landið. Mér eru jarðgöngin um Héðinsfjörð minnisstæðust og nefni þau sérstaklega, þar sem Gunnar var um skeið bæjarstjóri Fjallabyggðar á árunum 2015-2019.“
Þá segir Halldór að hann og Gunnar hafi líka átt sínar léttu og góðu stundir. „Við höfðum báðir verið keppnismenn í bridge og ég var nógu góður í skák til þess að hann taldi það ómaksins vert að tefla við mig hraðskák. Í önnum dagsins er mikil hvíld að geta gleymt sér um stund við slíkan leik. Þessar línur færa Vigdísi og fjölskyldu þeirra hjóna hlýjar samúðarkveðjur. Guð blessi minningu Gunnars Birgissonar.“
„Við vorum ekki alltaf sammála, en það fylgir stjórnmálum“
Ármann minnist fyrstu kynna sinna af Gunnari en þeir kynntust í gegnum starf Sjálfstæðisflokksins í Kópavogi og bæjarstjórnina. „Gunnar var stór maður í öllum skilningi, það gustaði af honum og hann hafði mörgu að miðla til þeirra sem voru yngri og óreyndari í stjórnmálunum,“ segir Ármann.
„Við vorum ekki alltaf sammála, en það fylgir stjórnmálum, það vissi Gunnar manna best. Með Gunnari er genginn eftirminnilegur maður öllum sem kynntust honum og þekktu til hans. Ég þakka honum vel unnin störf í þágu Kópavogsbæjar. Aðstandendum sendi ég innilegar samúðarkveðjur.“
