Þetta „stóra tíðablóðsmál“ byrjaði þegar Sólveig kom með þá hugmynd um að atvinnulausar konur myndu skrifa undir samning við Icelandair með tíðablóði sínu. Örn Arnarson skrifaði skoðanapistil sem birtist á Viðskiptablaðinu í gær en í honum talaði hann um ummæli Sólveigar með tilliti til sóttvarnaraðgerða. „Vafalaust bíða margir spenntir eftir að blaðamaður beri upp spurningu hvort þessi hvatning samræmist sóttvarnaaðgerðum stjórnvalda á næsta blaðamannafundi Almannavarna og Landlæknis vegna veirufaraldursins,“ sagði Örn.
„Í morgun birtist smá texti eftir einhvern flottan Viðskiptablaðsstrák þar sem hann fer með gamanmál til að reyna að shame-a mig fyrir að vera nastý kvenpersóna sem talar um túr,“ segir Sólveig í kjölfar ummæla Arnar.
„Þessi flotti strákur telur að margir bíði spenntir eftir því að Þríeykið fái spurningu frá blaðamönnum um hvernig þessi hugmynd mín um að atvinnulausar konur skrifi undir samning við Icelandair með tíðablóði svo að þær geti fengið hærri bætur samræmist sóttvarnaraðgerðum stjórnvalda. Af því túr er svo ógeðslegur og skítugur! Svona smitandi ógeðslegt konu-ógeð! Væri nú fyndið ef að Alma yrði spurð, er það ekki? Um almennt hreinlæti hjá konum sem eru á ógeðslegum túr. Hahaha. Hún er nú snar þessi Sólveig.“
Sólveig segir að hún viti að hún sé að næra „túr-tröllin“ með því að halda áfram að tjá sig um þetta mál. „En ég bara get ekki hamið mig: Þetta er nú meira feðraveldis-ruglið. Hvað er eiginlega að mönnum? “ spyr Sólveig og spyr hvar þessir menn eins og Örn hafi eiginlega verið.
„Þessi flotti strákur virðist eldri en tvívetra en hann er samt eins og barn þegar kemur að því sem eitt sinn hét „leyndardómar kvenlíkamans“. Hann heldur að tíðablóð sé tabú, óhreint og smitandi. Þannig að hann er kannski meira eins og maður frá síðustu öld frekar en barn. Eða þarsíðustu öld? Hann tekur þátt í að viðhalda mýtu um að túr sé óhreinn, mýtu sem að við kvensurnar héldum kannski að væri, í það minnsta á hinum frjálsu, upplýstu og menntuðu Vesturlöndum, búið að kveða í kútinn. Hann tekur þátt í því að næra eitthvað forneskju móment þar sem körlum er gert kleift að hrylla sig yfir þessu þarna niðri hjá þeim þarna konunum.“
Þá segist Sólveig vona að ef Alma verði spurð út í tíðablóðsundirskriftina að hún noti tækifærið og segi fólki frá túr. „Og segi svo kannski eitthvað um að það sé kannski dálítið löngu tímabært að það sem gerist einu sinni í mánuði fyrir helming mannkyns áratugum saman sé ekki útmálað sem óhreint tabú.“
