Fréttablaðið skýrir frá þessu. Fram kemur að Arnar hafi beint kæru til MDE vegna meintra brota á Mannréttindasáttmálanum sem hljótist af ófullnægjandi aðgengi fyrir fatlaða að opinberum byggingum í Reykjanesbæ.
Arnar Helgi og SEM höfðuðu mál gegn Reykjanesbæ 2015 og kröfðust þess að bænum yrði gert að breyta tveimur opinberum byggingum, Duushúsi og 88 húsi, til að bæta aðgengi fatlaðra. Þess var meðal annars krafist að hjólastólalyftur yrðu settar upp, skábrautum fyrir hjólastóla yrði komið fyrir og að sérmerkt bílastæði fyrir fatlaða yrðu útbúin sem næst inngangi.
Reykjanesbær var sýknaður á báðum dómsstigum hér á landi og var vísað til sjálfsstjórnar sveitarfélaga og forræðis þeirra á forgangsröðum fjármuna.
Meðal málsástæðna Arnars eru að lélegt aðgengi fyrir fatlaða hamli því að hann geti tekið þátt í tómstunda-, frístunda- og íþróttastarfi í húsnæði á vegum sveitarfélagsins nema að takmörkuðu leyti. Hann geti ekki sótt viðburði í Dushúsi, sem er lista- og menningarmiðstöð sveitarfélagsins en húsið er í eigu sveitarfélagsins. Það sama eigi við um 88 húsið þar sem er félags- og menningarmiðstöð fyrir ungmenni. Sveitarfélagið leigir húsið af eignarhaldsfélagi.
Í kærunni til MDE segir Arnar að hann njóti ekki friðhelgi einkalífs og fjölskyldu til jafns við aðra vegna fötlunar sinnar og verði því fyrir ólögmætri mismunun. Einnig að við meðferð málsins hjá íslenskum dómstólum hafi engin tilraun verið gert til að tryggja samræmi á milli stjórnarskrárvarinna réttinda hans og hagsmuna sveitarfélagsins.
