Þó að aðgengi að klámi sé auðvelt hér á landi sem annars staðar eru enn í gildi lög sem banna dreifingu á klámi. Í 210. grein hegningarlaga segir: „Ef klám birtist á prenti, skal sá, sem ábyrgð ber á birtingu þess eftir prentlögum, sæta sektum … 1) eða fangelsi allt að 6 mánuðum. 
Sömu refsingu varðar það að búa til eða flytja inn í útbreiðsluskyni, selja, útbýta eða dreifa á annan hátt út klámritum, klámmyndum eða öðrum slíkum hlutum, eða hafa þá opinberlega til sýnis, svo og að efna til opinbers fyrirlestrar, eða leiks, sem er ósiðlegur á sama hátt.“
Helgi Hrafn Guðmundsson, þingmaður Pírata, vill afnema þessa lagagrein til að vernda mannréttindi þeirra sem birta klámfengið efni af sér á vefnum OnlyFans og á sambærilegum vettvangi. Í grein sem birtist í Fréttablaðinu í dag bendir Helgi á að lög af þessu tagi séu ekki í gildi í nágrannaríkjum okkar. Hvarvetna sé aðgangur að klámi óheftur. Helgi skrifar:
„Nýlega hefur frést um nokkurn fjölda Íslendinga, a.m.k. einhverja tugi, sem selja aðgang að myndefni af sér á vefnum OnlyFans. Alls konar efni er þar að finna, en umtalaðastur er hann fyrir kynferðislegt efni sem notendur búa til sjálfir. Miðað við fjöldann af Íslendingum sem vitað er um má leiða líkur að því að a.m.k. hluti þess efnis myndi teljast til svokallaðs kláms, en einnig má búast við að fjöldinn sé meiri og líklegt er að hann aukist með tímanum.
Eðlilega sýnist fólki sitt um klám, enda hugmyndir um kynlíf almennt fjölbreyttar, einstaklingsbundnar og persónulegar. Reyndar er skilgreiningin á klámi sjálf nokkurt bitbein, sem er ekki til þess fallið að auðvelda uppbyggilega umræðu um efnið.“
Helgi segist ekki vera talsmaður kláms eða telja það æskilegt en bendir á að ekki sé hægt að hefta úbreiðslu þess nema að skerða mjög aðgang manna að tækni. Betra sé að bregðast við klámvæðingu með fræðslu og opinni umræðu. Þá segir Helgi ennfremur um þá sem birta klámfengnar myndir af sjálfum sér á netinu:
„Nú vilja sjálfsagt einhver benda á að a.m.k. hluti umrædds hóps sé í einhvers konar neyðaraðstæðum og sé jafnvel misnotaður, og að sjálfsögðu er hætta á því. En einmitt þá er mesta firran fólgin í að refsa honum. Hvort sem fólk birtir af sér klámfengið efni af fúsum og frjálsum vilja, eða vegna neyðar eða misnotkunar, þá er það aldrei réttlátt, og aldrei til þess fallið að vernda fólk fyrir misnotkun, að refsa því. En það er hins vegar nákvæmlega það sem núgildandi löggjöf um bann við klámi gerir, nánar til tekið 210. gr. almennra hegningarlaga.“
Helgi telur að 210. grein hegningarlaganna geri Íslendinga að eftirbátum frjálslyndra lýðræðisríkja þegar kemur að tjáningarfrelsi og upplýsingafrelsi. Henni fylgi líka sú hætta að þolendum misnotkunar sér refsað. Telur hann klámbannið vera úrelt og vill afnema það.
