Ég átti kannski ekki von á að Guardian – þessi víðlesni fjölmiðill sem er með framúrskarandi fréttavef – myndi velja Gesti Ragnars Kjartanssonar sem besta listaverk þeirra tveggja áratuga sem eru liðnir af 21. öldinn. En samt kemur þetta ekki svo mikið á óvart. Þetta er frábært verk.

Ég sá það á sýningu í sal á Hverfisgötu. Verkið er sýnir Ragnar og vini hans njóta lífsins í stóru húsi einhvers staðar í Bandaríkjunum. Þau spila á hljóðfæri, leika tónlist. Ragnar sjálfur er í baði með gítar. Þetta er sýnt á nokkrum kvikmyndatjöldum.

Verki gerir mann glaðan. Ég man að ég fór aftur og skoðaði það. Það skapar vellíðan. Í því er kímni og gæska sem einkenna verk Ragnars. Hann vill draga áhorfandann inn í heim sem honum finnst skemmtilegur – þar sem hann nýtur lífsins.

Margt í nútímalist er ljótt og fráhrindandi. Dýrin sem Damian Hirst setur í formalín, svefnherbergi Tracey Emin, skurðirnir sem Santiago Sierra ristir á vændiskonur. Í þessum verkum birtist reiði og hatur – sem auðvitað á alveg rétt á sér – en ólíkt því hrífur Ragnar listnjótandann með sér með umvefjandi hætti, deilir með honum ástinni á lífinu.