Fréttablaðið skýrir frá þessu.
„Orkuverð í miðborg Stokkhólms er 20 prósentum lægra en það sem okkur býðst á Íslandi. Sá munur eykst ef gagnaver eru byggð upp í Norður-Svíþjóð. Orkuverð hér er orðið allt of hátt eða 25-40 prósentum hærra en til dæmis í Svíþjóð og Noregi.“
Hefur blaðið eftir Eyjólfi sem segir nýja gagnaverið rísa á borgarlandi. Hitaveita kaupir varma sem myndast í tölvubúnaði gagnaversins og nýtir til húshitunar. Þetta lækkar að hans sögn orkukostnað gagnaversins umtalsvert.
Þetta er fyrsta gagnaverið sem fyrirtækið byggir erlendis en það rekur gagnaver í Hafnarfirði og í Reykjanesbæ en þar er eitt stærsta gagnaver Evrópu.
Ólafur Adolfsson, formaður Þróunarfélags Grundartanga, hefur einnig áhyggjur af orkuverði. Um 1.100 manns vinna á Grundartanga hjá 20 stórum og smáum fyrirtækjum. Um eitt þúsund manns, að auki, þjónusta svæðið.
„Við höfum miklar áhyggjur af háu orkuverði. Það er varhugaverð þróun að verið sé að verðleggja íslenskan iðnað út af samkeppnismörkuðum. Við höfum ítrekað varað við þessu. Þetta lýtur ekki eingöngu að samkeppnishæfni nýrra verkefna. Verja þarf þau störf sem fyrir eru.“
Er haft eftir Ólafi.
Það eru fjórir þættir sem ráða mestu um orkuverðið: Raforkuverð frá fyrirtækjum eins og Landsvirkjun og HS orku, flutningskostnaður Landsnets, dreifingarkostnaður og skattar.
Fréttablaðið hefur eftir Eyjólfi að verðið á raforkuhlutanum sé ekki langt frá þeim verðum sem eru í boðið á hinum Norðurlöndunum en flutningshlutinn og dreifingin séu miklu dýrari hér á landi.