Fólk sem jafnvel aldrei kemur í Miðbæinn í Reykjavík er stórhneykslað á því að standi til að rukka bílastæðagjöld fram á kvöld og á sunnudögum.

Þetta er haft til marks um hvað borgin komi hræðilega illa fram við einkabílinn.

En nú er það svo að þetta er fremur þóknanlegt þeim sem búa í Miðborginni og líka þeim sem stunda rekstur þar.

Ástæðan er sú að þegar hætt er að innheimta gjöld fyrir bílastæði á kvöldin og um helgar, fyllast stæðin gjarnan af bílaleigubílum. Það eru dæmi um að heilu göturnar séu undirlagðar af þeim. Þegar rukkað er fyrir stæði leita ferðamenn sem eru í bílaleigubílum oft annað.

Þetta teppir aðgengi þeirra sem hyggjast til dæmis fara á veitingahús eða vilja versla í Miðbænum. Og fyrir íbúana er þetta hvimleitt.

Þess vegna er ágætt að víkka út innheimtu bílastæðagjalda og lítil ástæða til að taka mark á þeim sem telja þessa breytingu vera „aðför að einkabílnum“.

Það er líka svo að nóg er af bílastæðum í Miðbænum, ef bara menn nenna að nota bílastæðahúsin og -kjallarana.

Svo er annar flötur á þessu og það er innheimta bílastæðagjalda í götum sem liggja nálægt Miðbænum. Þetta hefur verið gagnrýnt, en staðreyndi er sú að yfirleitt eru íbúar hlynntir þessu. Þeir hafa meira að segja óskað eftir stöðumælum. Götur nærri Miðbænum þar sem ekki er rukkað fyrir bílastæði eiga það til að fyllast af áðurnefndum bílaleigubílum en ekki síður af bifreiðum fólks sem starfar í Miðbænum, kemur kannski úr úthverfi, leggur í viðkomandi götu sér að kostnaðarlaustu og gengur síðan stuttan spöl til vinnu.

Reykvíkingum ætlar seint að skiljast að bílastæði eru gæði sem engin ástæða er til að úthluta ókeypis – ekki fremur en til dæmis íbúðum eða verslunarplássi. En bílastæði eru ekki einu sinni dýr í Reykjavík – ekki miðað við til dæmis hið mikla bílaland Bandaríkin þar sem maður getur átt í mestu brösum með að finna stæði í borgum, miklar takmarkanir eru hvar maður má leggja, mörg stæði eru frátekin fyrir íbúa, og bílastæðin geta verið rándýr.