„Miðaldra, hvítur, kristinn karlmaður, helst reffilegur og peningalegur, er formaður. Glæsilegasta konan er varaformaður og sætasti krakkinn ritari. Þetta er afleiðing af valdatilfærslu prófkjöranna.“
segir Ragnar Önundarson, fyrrverandi bankastjóri og nú liðsmaður Orkunnar okkar, sem berst gegn innleiðingu þriðja orkupakkans.
Hann hefur áður vakið athygli fyrir skrif sín um Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur, ritara Sjálfstæðisflokksins, en sjálfsmynd hennar, hvar hún skartaði blautu hári, virtist særa blygðunarkennd hans árið 2017 er hann skrifaði undir þessari mynd af Áslaugu:
„Þessi unga kona var í sjónvarpi í kvöld að ræða um kynferðislega áreitni við konu í stjórnmálum. Meðfylgjandi mynd hefur hún notað sem „prófílmynd“ á FB. Sjálfsagt finnst sumum engu skipta hvernig myndir fólk í stjórnmálum notar til að kynna sig. Dæmi hver fyrir sig.“
Ragnar segir að vald flokksforystu Sjálfstæðisflokksins hafi rýrnað með breyttu fyrirkomulagi þegar prófkjörin litu dagsins ljós, þar sem snoppufríðir stjórnmálamenn hafi notið forskots, en hafi óraunhæfar hugmyndir um sjálft sig:
„Með prófkjörunum færðist val frambjóðenda frá staðbundnum flokksdeildum til kjósenda flokkanna. Þetta er valddreifing og margt gott við það. Vald flokksforystunnar rýrnaði að sama skapi. Hollustan færðist til. Þeir sem hafa ,,sjónvarps-útlit” og sérstaklega þeir sem hafa mikið sést á skjánum njóta forskots. Hætt er við að fólk sem er ,,útlitsdekrað” hafi hærri hugmyndir um sjálft sig en innistæða er fyrir, enda hefur slíku fólki vegnað misjafnlega í pólitík,“
Ragnar segir að svona hafi þetta ekki alltaf verið:
„Áður fyrr hafði Sjálfstæðisflokkurinn mikla ,,breidd” og náði því yfir stórt bil á hinu pólitíska litrófi. Öflugasti stjórnmálamaðurinn var kjörinn formaður og sá næst-öflugasti, oftast yngri og ,,upprennandi”, var kjörinn varaformaður. Þeir stóðu vörð um ,,breiddina”. Ekki var reynt að friða einstaka hópa með því að stinga ,,dúsu” upp í þá. Menn voru í pólitík.“
Ragnar segir að nú hafi þetta breyst og segir forystu Sjálfstæðisflokksins umkringda já-fólki:
„Sèrstakir hópar heimta fulltrúa sína í forystuna. Afleiðingin er sú að formaður nýtur ekki hins uppbyggilega aðhalds sem öflugur varaformaður mundi veita í samstarfi þeirra tveggja. Formaðurinn er með gagnrýnislausa aðdáendur sér við hlið. Kjósendur skynja ekki samstíga öflugt afl heldur dreifða krafta og máttleysi.
Nýlega var gengið til kosninga í Reykjavík. Þar var þessi formúla um forystu reynd enn á ný. Foringinn valdi tvær ungar glæsilegar konur sér við hlið, lítt reyndar í pólitík. Reynsluboltarnir voru ekki bara látnir rýma til fyrir hinni heilögu þrenningu með því að færa þá aftar, nei, þeir voru settir alveg út ! Hvernig gekk þetta svo ? Formúlan skilaði ekki því sem vonast var til.“
Að lokum líkir Ragnar forystu Sjálfstæðisflokksins við ferskt grænmeti, þannig seljist það best:
„Það virðist vera í gangi einhver ,,auglýsingamennska”. Grænmeti selst best ,,ferskt”. Sjálfsagt eru það ,,almannatenglarnir” sem hafa sagt Flokknum að frambjóðendur þurfi að vera ferskir, eins og grænmeti. Þetta eru þeir sömu sem ráðlögðu að steypa flokknum í skuldir með auglýsingum.“
Ragnar fær misjafnar undirtektir við þessari stöðufærslu sinni, en Stefán Pálsson sagnfræðingur, skrifar:
„Það eru c.a. átján mánuðir síðan þér tókst að koma þér í alla fjölmiðla Ragnar, fyrir að velta fyrir þér á þessum vettvangi útliti og ljósmyndum Áslaugar Örnu. Er það virkilega leiðangur sem þú vilt endurtaka?“
