Eitt sinn voru það vídeóleigur og síðar sólbaðsstofur sem voru burðarásar í atvinnulífi á Íslandi. Það var sagt að hefðu verið sjö vídeóleigur á Bíldudal. Svo á tíma sólbaðsstofanna kepptust athafnasamir Íslendingar við að fjárfesta í ljósabekkjum og lömpum – litarraft landsmanna tók miklum umskiptum uns spurðist út að þetta væri máski ekki að öllu leyti hollt.

Í seinni tíð hefur þessi tegund athafnasemi aðallega fengið útrás í snatti í kringum ferðamenn. Varla er neitt húsnæði svo aumt að ekki sé megi hafa það til útleigu fyrir túrista, varla sá rútuskrjóður svo lélegur að ekki megi nota hann til að aka Gullna hringinn.

Nú ef þetta er of klént til að nota það undir ferðamennsku, þá má alltaf hefja rekstur starfsmannaleigu.

En nú er runnin upp tíð mathallanna. Það opna mathallir út um allar koppagrundir og fleiri eru í bígerð. Í þessu eru miklir framtíðarmöguleikar. Það sem áður kölluðust stjörnutorg og þóttu ekkert sérstaklega fínir staðir fá hið hátimbraða heiti mathöll. Og þá er Dominos væntanlega orðið gúrme.