Ég upplifði kafkaískar stundir í morgun.

Ég er einn af þeim Íslendingum sem fengu póst eins og hér að ofan. Boðun í skýrslutöku hjá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu, hótun um að ég yrði sóttur eða handtekinn ef ég mætti ekki. Fyrirvara um að ég mætti taka með mér verjanda.

Ég smellti á vefslóðina sem nú er hætt að virka. Tókst ekki að opna hana, en í heimsku minni reyndi ég aftur og aftur. Gaf upp kennitölu og ég veit ekki hvað ég opnaði tölvuheim minn fyrir þrjótunum.

Hugsaði – hvað hef ég gert af mér? Leitaði mörg ár aftur í tímann en fann ekki neitt. En – við erum fæst með öllu saklaus. Það er hin kafkaíska tilfinning – að vita ekki af því sjálfur að maður hafi framið afbrot. Um tíma leið mér semsagt eins og Jósefi K.

Einhver hlaut að hafa rægt Jósef K. því að morgun einn var hann handtekinn án þess að hafa gert nokkuð af sér.

Ég var búinn að skoða þetta í tveimur tölvum, bæði Apple og Microsoft, án þess að geta lesið ákæruna þegar mér var bent á að þetta væri gabb. Verð að viðurkenna að mér var létt.