Hlaðvarpsþátturinn, 90 mínútur hefur hafið göngu sína en um er að ræða þátt sem Hörður Snævar Jónsson, ritstjóri 433.is stýrir.

Rætt verður um fótbolta við áhugaverða gesti í vetur, farið verður um víðan völl.

Gestur þáttarins að þessu sinni er Arnar Gunnlaugsson sem er einn af merkilegri knattspyrnumönnum sem Ísland hefur átt, hann var undrabarn. Arnar á tvíburabróðir, Bjarka Gunnlaugsson sem einnig náði í fremstu röð í fótboltanum.

Arnar segir frá skemmtilegri sögu frá tíma sínum hjá Leicester en hann lék með liðinu frá 1999 til 2002.

Það var hefð á Englandi að borga leikmönnum bónusgreiðslur með því að láta þá fá miða á leiki.

Það var venjan að leikmenn myndu fá miðana og selja þá á svörtum markaði sem skilaði góðum hagnaði.

,,Það er gömul hefð á Englandi, ég veit ekki hvort hún sé ennþá á lífi. Bónus leikmanna þegar þú kemst í úrslitaleiki þá er bónusinn þinn bara miðar, 50 til 60 miðar,“ sagði Arnar.

,,Það vita allir af þessu, þú færð þennan bónus og færð miðana. Hvað geriru við þessa miða? Þú selur miðana á svörtum markaði, það er alltaf einn trúður í hverju liði sem tekur að sér að vera þessi braskari.“

,,Hjá okkur var það Frank Sinclair. Þessi þáttur er ekkert spilaður á Englandi er það? Það var semsagt Frank Sinclair.“

,,Daginn fyrir úrslitaleikinn þá hittum við hann niðri á barnum, látum hann fá miðana og ég held að upphæðin sem ég hafi fengið var 8 þúsund pund sem var töluverð upphæð á þessum tíma.“

Miðarnir áttu að enda hjá stuðningsmönnum Leicester en sagan endaði alls ekki svo vel.

,,Miðarnir áttu að fara til Leicester stuðningsmanna. Ég man það alltaf þegar við sátum á gamla Wembley og leikmönnum og áhorfendum er skipt í ákveðið section. Ég sit með öðrum leikmönnum Leicester sem komust ekki í hópinn eða voru meiddir. Við horfum yfir á stuðningsmenn okkar og sjáum hvíta fána yfir ákveðið section á okkar hópi, innan um bláa fána.“

,,Við hugsuðum strax: ‘Bíddu, ég vona að þetta séu ekki miðarnir okkar. Ef þetta eru miðarnir okkar þá erum við í fokking slæmum málum.’ Svo reyndust þetta miðarnir okkar. Þetta vakti mikla athygli og andúð á meðal stuðningsmanna og blaðamanna þrátt fyrir að allir vissu að þetta væri loyalty bónus fyrir að komast í úrslitaleikinn.“

,,Enska knattspyrnusambandið ákvað að taka fast á þessu. Það voru gefnar út einhverjar nefndir sem voru að bauna á okkur leikmennina. Það var strax ljóst að það ætti að gera þetta að fordæmi og okkur að blórabögglum fyrir þetta. Það gerðist ekkert, það voru engin læti á leiknum.“

,,Ég held að við höfum fengið sekt en ekki leikbann. Ég fékk 8 þúsund pundin í seðlum, Frank Sinclair mætti á hótelið um kvöldið með seðlabúnt. Mig minnir að sektin eftir þetta hafi verið 30 þúsund pund! Þetta var leiðindarmál sem lét okkur líta út eins og við værum peningagráðugir gaurar sem voru að selja miðana á svörtum markaði.“